“عزادار واقعی” با پیروی از حضرت اباعبدالله الحُسَيْنُ عَلَيْهِ‌السَّلام ارزش‌های دینی و انسانی را احیای می‌کند.
“عزادار واقعی” مراسم عزاداری را با آداب و شرائط برگزاری می‌کند و آن از آفت و آسیب حفظ می‌کند.
“عزادار واقعی” به فراگیری آموزه‌های دینی اهتمام می‌ورزد و با شرکت در مجالس عزاداری، بر دانش دینی خود می‌افزاید.
“عزادار واقعی” یک انسان متدین است و در انجام واجبات و ترک محرمات و حتی رعایت مستحبات و ترک مکروهات دقت دارد و مراسم عزا را بگونه‌ای برگزار می‌کند که واجبی ترک نشود و حرامی مرتکب نگردد.
“عزادار واقعی” یک انسان به تمام معنی معنوی است، کسی است که با راز و نیاز با حضرت حق خاصه در دل شب جایگاه معنوی خود را ارتقا می‌بخشد و شایستگی لازم را در خود بوجود می‌آورد و در مجالس عزا از ارتباط با خالق هستی غافل نمی‌شود.
“عزادار واقعی” یک انسان به تمام معنی اخلاقی است با حرکات وزین؛ شایستگی خود را در پیروی از امام نشان دهد و از آن چه وهن شیعه است خود را دور نگه‌می‌دارد.
“عزادار واقعی” یک انسان به تمام معنی منطقی است و آموزه‌هاي ديني را با سند و دليل می‌پذیرد و از خرافه و بدعت به دور است.
“عزادار واقعی” یک انسان به تمام معنی متعادل است در همه برنامه‌های سوگواری سید و سالار شهیدان اعتدال را رعایت می‌کند.
“عزادار واقعی” یک انسان به تمام معنی عزتمند است؛ حرکات و سکنات او حکایت از عزتمندی قیام عاشورا دارد.
“عزادار واقعی” یک انسان کاملاً سیاسی است، از حق و حقيقت به عنوان وظيفه “ولو بلغ ما بلغ” دفاع می‌نمايد، از ظالمان و فاسدان متنفر است، با ظلم و ستم، فساد و انحراف، مبارزه می‌كند.
“عزادار واقعی” یک انسان به تمام معنی حماسی و انقلابی است و در پیروی از آن بزرگوار حماسه می‌آفریند و در مجالس و مراسم سوگواری بعد حماسی نهضت عاشورا نمایان می‌سازد.
“عزادار واقعی” کسی است که مقتدران در مرز اسرائیل ایستاده و فریاد مرگ بر کفر و نفاق را با سردادن در عمل ثابت می‌کند.
حسن صفرزاده تهرانی
دیدگاهتان را بنویسید