پدرِ “بزرگ مصلح بشریت مهدی موعود” عج الله تعالی فرجه الشریف حضرت امام حسن عسكری عَلَیهِ‌السَّلام در جوانی و در سن 22 سالگی، در شرائط بسیار سخت و طاقت فرسا، دور از وطن و در غربت، در فضای کاملاً پلیسی و محبوس در شهری کاملاً نظامی به امامت رسید.
آن بزرگوار با آن‌که در شرائط بسیار سخت و طاقت فرسا به امامت رسید اما همه فشارهای حکومت جور را به جان خرید و در یك مبارزه نفس‌گیر، تمام وظایف امامت و رهبری را نسبت به دین، نسبت به جهان اسلام، نسبت به یاران، نسبت به امام زمان، به شایستگی انجام داد.
آن بزرگوار تمام محدودیت های حاکم بر جامعه اسلامی را با رهبری داهیانه خود به فرصت تبدیل کرد و جهان پهناور اسلام یعنی از آفریقا تا غرب هند و از طبرستان و ایران و شامات تا جنوب جزیرة العرب و یمن كه تشنه هدایت بودند را با تدبیر شایسته، رهبری و هدایت كرد.
موفقیت آن بزرگوار در رهبری و هدایت جامعه و در مبارزه با خلفای فاسد و فاجر، به حدی چشمگیر و پیروزمندانه بود که خلفای غاصب وجود پر برکت امام را نتوانستند تحمل کند و با آن كه در فضای کاملاً پلیسی و در شهری کاملاً نظامی، مراقب آن بزرگوار بودند؛ با این حال چندین بار آن بزرگوار را به زندان انداختند و سرانجام در سن 28 سالگی که بیش از 6 سال از عمر شریف امامت آن بزرگوار نگذشته بود حضرت را به شهادت رساندند.
آن بزرگوار در طول امامت خود هم با خلفای جور مبارزه سرسختانه داشت و هم برای تبیین اندیشه‌های صحیح دینی، با افكار و شبهات ضد اسلامى مبارزه می‌کرد.
آن بزرگوار به رغم تمامى كنترل‌ها و مراقبت‌هاى حكومت عباسى با فعالیت‌هاى سرى هم یاران را راهنمائی می‌کرد و هم با ایجاد و تقویت شبكه ارتباطىِ جهان اسلام با شیعیان ارتباط داشت.
آن بزرگوار هم جهان تشیع را براى دوران غیبت دوازدهمین امام آماده می‌کرد و هم شیعیان را برای وظائفشان در دوران غیبت آشنا می‌ساخت.
دیدگاهتان را بنویسید