مظلومیت امام علی علیه السلام به اندازه‌ی تمام فضائل و مناقب آن بزرگوار است، حضرت امیر به همان اندازه که فضیلت دارد به همان اندازه مظلوم است. و اگر شاعر در وصف فضایل امام علی علیه السلام می‌گوید: کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست * که تر کنم سرانگشت و صفحه بشمارم؛ درباره‌ی مظلومیت امام علی علیه السلام نیز باید چنین گفت چرا که حدیث مظلومیت حضرت امیر مثنوی هفتاد من است.
مظلومیت امام علی علیه السلام به اندازه‌ی تمام فضائل و مناقب آن بزرگوار است، حضرت امیر به همان اندازه که فضیلت دارد به همان اندازه مظلوم است. و اگر شاعر در وصف فضایل امام علی علیه السلام می‌گوید: کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست * که تر کنم سرانگشت و صفحه بشمارم؛ درباره‌ی مظلومیت امام علی علیه السلام نیز باید چنین گفت چرا که حدیث مظلومیت حضرت امیر مثنوی هفتاد من است.
آخرین وصایای امام علی علیه السلام به حسنین علیهما السلام، حکایت از عمق مظلومیت امام علی علیه السلام دارد: کُونا لِلظَّالِمِ خَصما و للمَظلومِ عَونا؛ خصم ظالم و یار مظلوم باشید. همان گونه که آخرین وصیت امام حسین به امام سجاد علیهما السلام این چنین بود: یا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ؛ فرزندم از ظلم به کسی که یار ندارد به شدت بپرهیز.
در این نوشتار سعی شده است تا به اختصار فهرستی از مظلومیت امام علی علیه السلام ارائه گردد.
اولین مظلومیت امام علی علیه السلام
اولین مظلومیت امام علی علیه السلام ، گمنامی آن بزرگوار است، حضرت امام قدس سره در این زمینه می‌فرماید: اساساً سربازان اسلام اگر چه نامدار باشند در این جهان گمنامند و نامدارترین سرباز فداکار در اسلام امیرالمومنین است و او گمنام ترین سرباز اسلام است و این اولین مظلومیت امام علی علیه السلام است. حضرت امیر حتی نزد شیعه، هم مظلوم و هم گمنام است.
در باب گمنامی حضرت امیر، همین بس که ابن ابي الحديد شارح نامي نهج البلاغه تنها در باره یک خطبه حضرت امیر می‌گوید: سوگند که در طول 50 سال، بيش از هزار بار خطبه قاصعه را خواندهام و هر گاه خواندم، قلبم تپيد، اعضاي بدنم لزريد و ترس و لرزش وجودم را فراگرفت و از آن پند گرفتم. واعظان و فصيحان، از اين گونه سخنان بسيار گفتهاند و من بر اين سخنان، فراوان دست يافتهام اما هرگز تأثير کلام حضرت امیر را بر دل من نداشته‌اند. و ما که ادعای شیعه علی بودن را داریم چند بار، این خطبه را خوانده‌ایم؟ چه مقدار با نهج البلاغه آشنا هستیم؟ چه مقدار از طریق نهج البلاغه با حضرت امیر آشنا شده‌ایم.
دومین مظلومیت امام علی علیه السلام
دومین مظلومیت امام علی علیه السلام ، بی‌توجهی به وصایای پیامبر گرامی اسلام در جانشینی امام علی به عنوان امام و وصی پیامبر است. در حقیقت جایگاه امامت و رهبری نادیده گرفته شد، کسی که به عنوان امام، مرجع دینی، مرجع قضائی و مرجع حاکمیتی جامعه‌ی اسلامی به حساب می‌آمد؛ را خانه نشین کردند، گوئی امام به فراموشی سپرده شده بود، نه از اطاعت و پیروی خبری بود، نه از مراجعه و احترام و اگر احترامی در جامعه داشت فقط به خاطر داماد پیامبر بودن بود. حضرت امیر در خطبه شقشقیه می‌فرماید: أَمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ تَقَمَّصَهَا فُلَانٌ (اِبْنُ أَبِی قُحَافَةَ) وَ إِنَّهُ لَیَعْلَمُ أَنَّ مَحَلِّی مِنْهَا مَحَلُّ الْقُطْبِ مِنَ الرَّحَى ینْحَدِرُ عَنِّی السَّیلُ وَ لَا یَرْقَى إِلَی الطَّیرُ؛ به خدا سوگند او (ابوبکر) جامه خلافت را پوشید در حالى كه مى‌دانست، خلافت جز مرا نشاید، جایگاه من نسبت به حكومت اسلامى، چون محور آسیاب به آسیاب است، به كوه بلندی مانم كه سیل علوم از ستیغ من سرازیر، و مرغانِ دور پروازِ اندیشه‌ها از پریدن به قله ارزش‌های من ناتوان.
سومین مظلومیت امام علی علیه السلام
سومین مظلومیت امام علی علیه السلام ، وجود مطلاهایی بود که بدون داشتن امتیازی و بدون داشتن شخصیت و فضیلتی، خود را به جای طلای تمام جا زدند و به ناحق زمام امور را به دست گرفتند.
حضرت امیر در معرفی دومی می‌فرماید: فَصَیرَهَا فِی حَوْزَةٍ خَشْنَاءَ یغْلُظُ كَلْمُهَا وَ یخْشُنُ مَسُّهَا وَ یكْثُرُ الْعِثَارُ فِیهَا وَ الِاعْتِذَارُ مِنْهَا … فَمُنِی النَّاسُ لَعَمْرُ اللَّهِ بِخَبْطٍ وَ شِمَاسٍ وَ تَلَوُّنٍ وَ اعْتِرَاضٍ؛ سرانجام اوّلى حكومت را به دست كسى داد كه مجموعه‌اى از خشونت، سختگيرى، اشتباه و پوزش طلبى بود … سوگند به خدا مردم در حكومت دومى، در ناراحتى و رنج مهمّى گرفتار آمده بودند، و دچار دو رويى ها و اعتراض ها شدند و در معرفی سومی می‌فرماید: إِلَى أَنْ قَامَ ثَالِثُ الْقَوْمِ نَافِجاً حِضْنَیهِ بَینَ نَثِیلِهِ وَ مُعْتَلَفِهِ وَ قَامَ مَعَهُ بَنُو أَبِیهِ یخْضِمُونَ مَالَ اللَّهِ خَضْمَ الْإِبِلِ نِبْتَةَ الرَّبِیعِ إِلَى أَنِ انْتَكَثَ فَتْلُهُ وَ أَجْهَزَ عَلَیهِ عَمَلُهُ وَ كَبَتْ بِهِ بِطْنَتُهُ؛ تا آن كه سومى به خلافت رسيد، دو پهلويش از پرخورى باد كرده، همواره بين مطبخ و نشینگاه سرگردان بود، و خويشاوندان پدرى او از بنى اميّه به پاخاستند و همراه او بيت المال را خوردند و بر باد دادند، چون شتر گرسنه اى كه بجان گياه بهارى بيفتد، آنقدر اسراف كرد كه ريسمان بافته او باز شد و أعمال او مردم را برانگيخت، و شكم بارگى او نابودش ساخت.
مهر فروزنده چو پنهان شود * شب پره بازیگر میدان شود
چهارمین مظلومیت امام علی علیه السلام
چهارمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، داعیه رهبر دینی داشتن همان مطلاها بود. کسانی که از اسلام و امامت جامعه، هیچ نمی‌دانستند؛ خود را ملجأ و پناه دین قرار دادند و به جای رهبر دینی، هم احکام الهی را تشریح می‌کردند، هم قرآن تفسیر می‌کردند، هم فتوا می‌دادند، هم حکم صادر می‌کردند.
پنجمین مظلومیت امام علی علیه السلام
پنجمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، ضرورت صبر در برابر این همه ظلم و ستم بود. حضرت امیر به خاطر مصالح اسلام و این که اصل اسلام و شریعت محمدی، حفظ شود و به نسل‌های آینده بدون پیرایه برسد، باید در برابر این همه ظلم و ستم صبر کند. فَصَبَرْتُ وَ فِی الْعَینِ قَذًى وَ فِی الْحَلْقِ شَجًا أَرَى تُرَاثِی نَهْباً؛ پس صبر پيشه ساختم در حالى كه گويا خار در چشم و استخوان در گلوى من مانده و با ديدگان خود مى نگريستم كه چگونه ميراث مرا به غارت مى برند.
ششمین مظلومیت امام علی علیه السلام
ششمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، نداشتن حق اعتراض بود، چرا که بین مردم عادی که اطلاع نداشتند و اکثریت جامعه را تشکیل می‌دادند، بر سر زبان‌ها می‌افتاد که چرا اصحاب پیامبر، به جان هم افتاده‌اند؟ چرا با هم نمی‌سازند؟ و حضرت برای این که چنین جوی به وجود نیاید، مجبور بود سکوت کند.
هفتمین مظلومیت امام علی علیه السلام
هفتمین مظلومیت امام علی علیه السلام کسی از امام دفاع نمی‌کرد، کسی در برابر غاصبان مقام امامت، عکس العملی نشان نمی‌داد، کسی به دفاع از مقام امامت و رهبری امت، قیام نکرد، کسی در برابر غاصبان مقام امامت نایستاد و مبارزه‌ای صورت نگرفت، گویی گرد مرگ بر خواص اهل حق پاشیده بودند، نه به وظیفه شان عمل کردند و نه در برابر انحراف ایستادند.
هشتمین مظلومیت امام علی علیه السلام
هشتمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، همان‌ها که در برابر این ظلم و ستم سکوت کرده بودند؛ طلبکار امام علی هم شدند که چرا نماز نمی‌آییی؟ چرا زهرا زبانش تند است، چرا با ما قهر است، چرا زهرا شب‌ها درِ خانه‌ی مهاجران می‌رود؟ چرا زهرا آنقدر گریه می‌کند، چرا دختر پیامبر شبانه دفن شد و صدها چرای دیگر.
نهمین مظلومیت امام علی علیه السلام
نهمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، مدعیان دروغین دین‌داری به نام دین، هر روز بر خاندان عصمت وطهارت ظلمی را روا داشتند. یکی در خانه را آتش زد، یکی دختر پیامبر گرامی اسلام را مجروح کرد، دیگری فدک را به یغما برد و …
دهمین مظلومیت امام علی علیه السلام
دهمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، بی توجهی به علم و دانش آن بزرگوار بود. کسی که گستره‌ی علم او از زمین تا آسمان است و دارای علم لدنی است و از لوح محفوظ و علم الکتاب آگاهی داشت و بارها می‌فرمود: سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی؛ از من بپرسید، پیش از آنکه مرا از دست دهید. من به راه‌های آسمان بهتر از زمین آگاهم؛ را نادیده گرفتند و از علم بی‌انتهای آن بزرگوار استفاده نکرد و از آن بدتر آن که گویی این حقیقت را یک ادعای واهی پنداشتند، آن جایی که سَعدِ ابی وَقّاص پرسید تعداد موهای سر و محاسن من چه تعداد است و امام علی در پاسخ به او فرمود: در سر تو مویی نیست، جز این که در بیخ آن شیطانی نهفته است و خبر شهادت امام حسین علیه السلام به دست فرزندش عمر سعد را به وی داد.
یازدهمین مظلومیت امام علی علیه السلام
یازدهمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، فراموشی واقعه غدیر داست. ما غدیر که سند امامت حضرت امیر است را رها کردیم سپس عزادار شدیم، حال به عزاداری می‌پردازیم و کاری به غدیر نداریم. برای مصیبتی که بر جامعه‌ی اسلامی وارد شده است عزاداری می‌کنیم اما با چرائی این مصیبت کاری نداریم.
دوازدهمین مظلومیت امام علی علیه السلام
دوازدهمین مظلومیت امام علی علیه السلام ، ظلم در عزاداری است، در عزاداری و ذکر مصیبت هم به امام علی و فاطمه و حسین ظلم شده است. درد علی به آتش زدن در خانه‌اش یا شکسته شدن پهلوی و زخمی شدن سینه همسرش و سقط شدن محسنش نیست؛ درد علی از ظلم نیست! درد علی از ظالم است که به فراموشی کشیده شده است.
ببینید چگونه شاعر عمق فاجعه را از زبان امام علی بیان می‌کند و می‌گوید:
که زده است بر تو سیلی؟ که شکسته پهلوی تو؟ که به بازوانت ای گل زده است تازیانه؟
یا سیدبن طاووس چه استادانه عمق فاجعه عصر عاشورا را بیان می کند و می‌فرماید: تسابق القوم علی نهب بیوت آل الرسول و قرة عین الزهراء البتول. دشمنان در عصر عاشورا در حمله به خیمه‌های اباعبدالله الحسین از هم پیشی گرفتند. یا حضرت رقیه در خرابه‌ی شام: أبَتاهُ، مَنْ الَّذی خَضَبک بِدِمائک؟ مَنْ الَّذی قَطع وَ رِیدَیک؟ یا أبتاهُ مَنْ الَّذی أَیتمنی علی صِغَر سِنّی؛ چه کسی محاسنت را به خون گلویت رنگین کرد؟ چه کسی رگ‌های گردندت را بریده است؟ چه کسی مرا در کودکی یتیم کرده است؟
چرا فرمود الشام الشام الشام چون کسی امیر مؤمنانشان بود که شعر لعبت هاشم بالملک می‌خواند، کسی امام جماعت مسجد شام بود که به نام دین، بر سر بریده، چوب خیزران می‌زد؛ این درد امام است. همه‌ی این موارد سخن از ظالم است نه ظلم و ما ظلم را بیان کردیم و ظالم را رها کردیم.
آیا این مظلومیت ادامه دارد یا خیر؟
آری این مظلومیت ادامه دارد، غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه، دلیل بر ادامه‌ی مظلومیت امام علی علیه السلام است و از آن بدتر تشدید مظلومیت آن بزرگوار است، مظلومیت آن‌چنان تشدید شد که منجر به غیبت امام زمان عج الله تعالی فرجه گردید. با غیبت امام زمان، مُهر کوتاهی بر پیشانی همه‌ی مسلمانان خورد و تا زمانی که این کوتاهی هست، غیبت هست و تا زمانی که این مظلومیت هست، ظهور محقق نخواهد شد. تا زمانی که اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج لقلقه زبان است و در عمل همراهی نیست؛ این مظلومیت هست و غیبت ادامه دارد…
دانی چرا جبین علی را شکافتند؟ * زیرا به چشم کوفه عدالت گناه بود
یک عمر از رعیت خود هم ستم کشید * اشک شبش به غربت روزش گواه بود
مولا پس از شهادت زهرا غریب شد * زهرا نه یار او که بر او یک سپاه بود
دیدگاهتان را بنویسید