نظام سلطه همواره بقا و حیات خود را در تسلط بر ملت‌های دارای تمدن و چپاول سرمایه‌های مادی و معنوی کشورها، خاصه کشورهای اسلامی قرار داده است و این هدف را با القای تقابل و دوگانگی‌های کاذب پایه ریزی کرده است.
نظام سلطه برای فروپاشی نظام‌های مبتنی بر دین از جمله ایران اسلامی بین دین و مردم و بسیاری از واقعیت‌های جامعه یک نوع تقابل‌های دروغین و یک نوع دوقطبی کاذب می‌سازد تا در سایه آن به اهداف استعماری خود برسد.
در این راستا همواره بین دین و دنیا، بین دین و سیاست، بین دین و حکومت، بین دین و ملیت، بین دین و قانون، بین دین و علم و دانش، بین دین و تخصص، بین دین و پیشرفت و تمدن، بین دین و روشنفکری، بین دین و شادی، بین دین و منافع، بین منافع و مقاومت، بین ملیت و امت اسلامی، بین حوزه و دانشگاه یک نوع تقابل و دوگانگی، جداسازی کاذب و دروغین ایجاد می‌کند.
دیروز در ابتدای شیوع بیماری کرونا بین دین و علم
و امروز در آستانه ماه محرم بین دین و سلامت
تقابل درست کرده است، در حالی که بین هیچ یک از عناوین ذکر شده نه تنها هیچ تقابل و دوگانگی وجود ندارد بلکه هم‌خوانی هم وجود دارد.
نه تنها دین با علم و دانش مخالف نیست بلکه اساس علم بر محور دین استوار است.
نه تنها علم واقعی با دین تقابل ندارد بلکه همه یافته‌های علمی مؤید اندیشه‌های دینی است.
نه تنها دین با بهرمندی دنیائی مخالف نیست بلکه بین دین و دنیا یک نوع هم‌خوانی و هم‌پوشانی وجود دارد.
آبادانی دنیا وظیفه دینی است و تحقق دین و سعادت انسان‌ها در بستر دنیا است.
در سایه دین است که همه آرزوهای بشر محقق می‌شود.
در سایه دین است که سیاست واقعی دست‌یافتنی می‌شود.
در سایه دین است که پیشرفت و تمدن واقعی حاصل می‌شود.
پایبندی به اصول انسانی و اخلاقی در سایه دین و تعهد است که دست‌یافتنی است.
امروز بشر بر خان گسترده انبیا نشسته‌است، اندیشمندان سخن درست علمی و نیارودند الا این که پیامبران صحت آن را تأیید کرده‌اند.
در عالم اندیشه درستی وجود ندارد الا این که دین آن را بیان کرده است و اندیشه ناصوابی وجود ندارد الا این که دین بطلان آن را ثابت کرده است.
کسی منکر وجود تقابل در نظام هستی نیست اما بین چه چیزهائی؟
آری تقابل وجود دارد اما نه از نوعی که نظام سلطه آن را ترویج می‌کند بلکه از نوع واقعی و حقیقی؛
بین دین و نظام سلطه، بین دین و سلطه‌گری، بین دین سلطه‌پذیری، بین دین و استعمار، بین دین و فساد و فحشا، بین دین و لااُبالی‌گری، بین دین و ظلم و ستم، بین دین و بی‌عدالتی، بین دین و بی‌اخلاقی، بین دین و جهل و نادانی؛ تقابل و مبارزه چشمگیر وجود دارد.
حواسمان باشد خواست دشمن از زبان و قلم مان نمایان نشود.
دیدگاهتان را بنویسید