انتظار فرج منجی و مصلح جهانی حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

به مناسبت میلاد با سعادت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 15 شعبان / یکی از وظایف شیعه انتظار فرج امام زمان است. انتظار فرج سه گونه است و منتظران ظهور منجی و مصلح بشر سه گروه هستند:

گروه اول: نشسته به انتظار

گروه دوم: آماده به انتظار

گروه سوم: یار منتظر

منتظر واقعی و یار منتظر کسی است که برای رفع موانع ظهور، برای تحقق مقدمات ظهور از هیچ تلاش و کوششی و از هیچ مجاهدتی دریغ نمی‌کنند و برای یاری منجی در تشکیل حکومت جهانی با تمرین و تلاش، خود را آماده می‌کنند، چرا كه زمان ظهور، وقت آموزش نیست، وقت كسب تجربه نیست، وقت آزمون و خطا نیست، وقت معطلی برای آمادگی یاران نیست.

ظهور منجی عالم بشریت به یارانی، شایسته، آزموده، زبده، کاردان، لایق، مهذٌب، فكور و پا به ركاب لازم دارد. یارانی که در اعتقاد مومن، در عمل خودساخته، در دین مخلص، در صفات وارسته، در گفتار راستگو، در رفتار متخلق، در برخورد خوش خلق، در پیکار آماده و از خودگذشته، به شرائط زمان و مکان آگاه، در برابر سختی‌ها شكیبا، در برابر حوادث مسئولیت پذیر، باشند.

انتظار فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

یکی از وظایف شیعه انتظار فرج امام زمان است. انتظار فرج سه گونه است و منتظران ظهور منجی و مصلح بشر سه گروه هستند:

گروه اول: نشسته به انتظار

گروه دوم: آماده به انتظار

گروه سوم: یار منتظر

گروه اول: نشسته به انتظار

این گروه به انتظار نشسته، منتظرند ببینند، منجی كی می‌آید، برای آمدنش دعا می‌كنند، نماز می‌خوانند، جمكران می‌روند، مویه می‌کنند، خرج می‌دهند، نذر می‌كنند، مراسم جشن برپا می‌کنند و مدام از نیامدنش گله‌مندند كه

چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است؟ چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است.

این گروه منتظر سوری و ادعائی هستند، کاری به وظیفه ندارند، برای رفع موانع و فراهم نمودن مقدمات ظهور، عملی انجام نمی‌دهند بلکه برای ثوابش منتظر است.

بعضی از این گروه بی‌میل نیستند که آن بزرگوار نیاید؛ چرا که به اسم منتظر برای خود در و دكانی درست کرده و نگرانند كه اگر بیاید منافعشان در خطر بیفتد، مانند یهود و نصارای زمان بعثت كه با بیان علائم ظهور پیامبر خاتم برای خود برج باروتی ساخته بودند و كاسبی می‌کردند اما آنگاه كه آن بزرگوار ظهور كرد اولین كسانی بودند كه به مخالفت با آن بزرگوار برخواستند.

بعضی از این گروه بی‌میل نیستند که آن بزرگوار نیاید چرا که اینان امام غایب را می‌خواهند نه امام حاظر را، چون امام غایب را هر گونه که بخواهند می‌توانند تفسیر کنند اما امام حاظر را باید فرمان ببرند.

بعضی از این افراد منفعت طلب، جاه‌طلب، رفاه‌طلب و خودخواه هستند! اینان در هنگامه ظهور حاضر نیستند حضرت را همراهی کنند، حاضر نیستند سختی قیام را به جان بخرند، حاضر نیستند هزینه بدهند، حاظر نیستند خطر کنند بلکه انتظار دارند وقتی آن بزرگوار ظهور کرد، آنان را مورد لطف قرار دهد، آنان را تأیید كند، گوش به حرف آنان بدهد، طبق نظر آنان عمل كند و بجای خدماتی كه كرده‌اند، جایگاهی در حكومت داشته باشند و از غنائم سهمی بیش از دیگران ببرند و اگر بدانند كه این چنین نیست همه چیز را منكر می‌شوند مانند پهلوانی که به آرزوی کشیدن شیر بر شانه‌اش به دلاكی مراجعه کرد و وقتی دلاک شروع به نقش زدن كرد و با درد آن مواجه شد از یكی یكی اعضا منصرف شد. شیر بی‌دم و سر و اشکم کی دید . این‌چنین شیری خدا خود نافرید. مانند اکثریت لشکریان طالوت که وقتی لشکر جالوت را دیدند یک مرتبه جا زدند و گفتند: قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْیوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ. مانند سیاه‌لشكر اصحاب حضرت اباعبدالله الحسین، تا فهمیدند كه حرف جنگ است نه غنائم، راه را كج كردند و آن بزرگوار را در میان معرکه رها كردند. مانند اصحاب حضرت موسی که برای بیرون راندن دشمن از بیت‌المقدّس گفتند: فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ.

اینان به یقین آن‌گاه كه ظهور کند ساز مخالف می‌زنند، مانند مردم كوفه، به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام نامه نوشتند كه منتظر تو هستیم و آن‌گاه كه آن بزرگوار آمد به رویش شمشیر كشیدند. مکتوب می‌رسید فراوان ولی دریغ . خطش تمام کوفی و مهرش فریب بود.

گروه دوم: آماده به انتظار

این گروه برای آمدنش هر گونه آمادگی را در خود ایجاد كرده و آماده‌اند برای هر وقت كه بیاید، این انتظار، آمادگی می‌آورد و آمادگی، سبب سازندگی معنوی می‌شود و در نتیجه رستگاری را برای منتظر به دنبال خواهد داشت و این هدف انتظار است، چه در زمان منتظر، امام زمان ظهور کند و چه ظهور نکند.

این که می‌گویند: انتظار فرج یك عمل است منظور همین است که منتظر با عمل انتظار خودسازی می‌کند و رستگار می‌شود. نیست کس آگه که یار کی بنماید جمال، لیک تو باری به نقد ساخته‌ی کار باش. این انتظار بسیار ارزش دارد و بسیار مفید است، خاصه برای منتظر اما برای ظهور کافی نیست.

گروه سوم: یار منتظر

ظهور منجی عالم بشریت به یارانی: شایسته، آزموده، زبده، کاردان، لایق، مهذٌب، فكور و پا به ركاب لازم دارد. یارانی که در اعتقاد مومن، در عمل خودساخته، در دین مخلص، در صفات وارسته، در گفتار راستگو، در رفتار متخلق، در برخورد خوش خلق، در پیکار آماده و از خودگذشته، به شرائط زمان و مکان آگاه، در برابر سختی‌ها شكیبا، در برابر حوادث مسئولیت پذیرباشند.

منتظر واقعی و یار منتظر کسی است که فراتر از یك منتظر و یک آماده به انتظار عمل می‌كنند، بلکه با کسب لیاقت‌های لازم، همه آمادگی‌ها را در خود ایجاد می‌کند و به تمام معنا خودساخته‌اند: هِی رِجالٌ کَاَنَّ قلُوبهمْ زُبرُ الْحَدیدِ، لا یَشُوبُها شَکُّ، فی ذاتِ اللّه؛ آنان مردانی هستند که دل هایشان مانند پاره های آهن است و هیچ تردیدی نسبت به ذات مقدس خداوند ندارند.

منتظر واقعی و یار منتظر کسی است که برای رفع موانع ظهور، برای تحقق مقدمات ظهور از هیچ تلاش و کوششی و از هیچ مجاهدتی دریغ نمی‌کند و برای یاری منجی در تشکیل حکومت جهانی با تمرین و تلاش، خود را آماده می‌کنند، چرا كه زمان ظهور، وقت آموزش نیست، وقت كسب تجربه نیست، وقت آزمون و خطا نیست، وقت معطلی برای آمادگی یاران نیست.

منتظر واقعی و یار منتظر کسی است که از هر جهت برای حکومت منجی و مصلح جهانی خود را آماده کرده است و از همه مهمتر در آماده سازی دیگران برای حکومت منجی و مصلح جهانی، خود را مسئول می‌داند و نقش آفرینی می‌کند.

آیا ما نشسته به انتظاریم یا آماده به انتظار یا یار منتظر؟

در حقیقت منتظر واقعی آن بزرگوار است كه نزدیک به 12 قرن است منتظر است تا این آمادگی در پیروانش بوجود بیاید.

مسیرت مشخص، امیرت مشخص، مکن دل، دل ای دل بزن دل به دریا. اگر عاشقانه هوادار یاری، اگر مخلصانه گرفتار یاری، اگر آبرو می‌گذاری به پایش، بگو چند جمعه گذشتی زخوابت؟ چه اندازه در ندبه‌ها زاری یابی؟ به شانه کشیدی غم سینه‌اش را؟ و یا چون بقیه تو سربار یاری؟  به گریه شبی را سحر کردی یا نه؟ چه مقدار بی‌تاب و بیمار یاری؟