در بین مخلوقات الهی انسان‌های بسیار شایسته و نورانی هستند که حقیقتا گل سر سبد و سبب اصلی خلق وآفرینش جهان هستند و جا دارد خداوند برای آفریدن چنین مخلوقی برخود ببالد و به این خلقت، آفرین بگوید همام گونه که درآیه 17سوره مومنون می‌فرماید «پس بزرگ و پر بركت است خدايى كه بهترين آفرينندگان است» و وقتی ملائکه‌اش به آفریدن انسان برای او خرده می‌گیرند در جواب به آنها فرمود من حقایق و چیزهایی را می‌دانم که شما نمی‌دانید و همه بخاطر خلقت این بزرگوار است.
در مختصر پیش رو و با کمک و مدد الهی و استمداد از آن گوهر گرانمایه و مکتوبات بعض بزرگان، با بضاعت اند کمان سعی و تلاش کرده‌ایم به گوشه‌هایی، از آن تعاریف بلند اهل بیت علیهم السلام، و با استفاده از روایات وارده در جوامع روائی؛ اشاراتی داشته باشیم به امید آن که در روز واپسین، که ندای «این الفاطمیون» بلند می‌شود حقیر و والدینم را آن بی بی دو سرا دستگیری فرماید.
ان شاء الله
نویسنده: استاد احمد رضا انصاری
دیدگاهتان را بنویسید