دنیاست چو قطره‌ای و دریا زهرا
کی فرصت جلوه دارد اینجا زهرا
قدرش بود امروز نهان چون دیروز
هنگامه کند و لیک فردا زهرا
خالق چو کتاب خلقت انشا فرمود
عالم چو الفبا شد و معنا زهرا
احمد که خدا گفت به مدحش: لولاک
کی می‌شدی آفریده، لولا، زهرا
طاها و علی دو بیکران دریایند
و آن برزخ ما بین دو دریا زهرا
او سرّ خدا و لیلة‌القدر نبی است
خیر دو سرا، درخت طوبی، زهرا
بر تخت جلال، از همه والاتر
بر مسند افتخار، یکتا، زهرا
در آل کسا محور شخصیت‌هاست
مابین اَب و بَعل و بنیها، زهرا
سرسلسله‌ی نسل پیمبر کوثر
سرچشمه‌ی نور چشم طاها زهرا
تنها نه همین مادر سبطین است او
فرمود نبی: اُمّ ابیها، زهرا
آن پایه که دیروز پیمبر بنهاد
امروز نگهداشته بر پا، زهرا
از احمد و مرتضی چه باقی ماند
از مجمع‌شان شود چو منها زهرا
حرمت بنگر که در صفوف محشر
یک زن نبود سواره الا زهرا
هنگام شفاعت چو رسد روز جزا
کافی است برای شیعه، تنها، زهرا
حیف است «حسانا» که در آتش سوزد
آن شیعه که ورد اوست: زهرا، زهرا
دیدگاهتان را بنویسید