سؤال: اصطلاحی در بین برخی از مردم مشهور است که «دلت باید پاک باشد»، این اصطلاحی تا چه حد صحیح است؟
جواب: برای مسلمانی، دل پاک بودن، قطعا لازم است ولی کافی نیست!
امام باقر علیه السلام: یا جَابِرُ بَلِّغْ شِیعَتِی عَنِّی السَّلَامَ وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا یُتَقَرَّبُ إِلَیْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ یَا جَابِرُ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِیُّنَا وَ مَنْ عَصَی اللَّهَ لَمْ یَنْفَعْهُ حُبُّنَا
مقدمه
سؤال: اصطلاحی در بین برخی از مردم مشهور است که «دلت باید پاک باشد»، این اصطلاحی تا چه حد صحیح است؟
جواب: برای مسلمانی، دل پاک بودن، قطعا لازم است ولی کافی نیست!
بله «از کوزه همان برون تراود که در اوست» بله رفتار و کردار درست از دل پاک سرچشمه می‌گیرد اما پاکی دل کافی نیست. در کنار دل پاک، پاکی و درستی رفتار و کردار را هم لازم است.
اگر فقط دل پاک، بدون عمل کافی است؛ پس آیات اوّل سوره عنکبوت چه می‌گوید؟
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ. الم. أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ[1]؛ آیا مردم گمان کرده اند، همین که بگویند: ایمان آوردیم، رها می‌شوند و آنان به وسیله جان، مال، اولاد و حوادث، مورد آزمایش قرار نمی گیرند؟
وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ[2]؛ و به يقين، كسانى را كه پيش از اينان بودند آزموديم، تا راست گویان از دروغگويان شناخته شوند.
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚسَاءَ مَا يَحْكُمُونَ[3]؛ آیا آنان که مرتکب زشتی‌ها می‌شوند، می‌پندارند که می‌توانند بر ما پیشی گیرند تا از مجازات و عذاب زشت کاری هایشان بگریزند؟! چه بد داوری می‌کنند.
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ[4]؛ و آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دهند، قطعاً گناهانشان را می‌پوشانیم و بر اساس بهترین عملی که انجام داده‌اند، پاداششان می‌دهیم.
امام باقر علیه السلام: یا جَابِرُ بَلِّغْ شِیعَتِی عَنِّی السَّلَامَ وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا یُتَقَرَّبُ إِلَیْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ یَا جَابِرُ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِیُّنَا وَ مَنْ عَصَی اللَّهَ لَمْ یَنْفَعْهُ حُبُّنَا[5]؛ اى جابر! سلام مرا به شيعيانم برسان و به آنها بگو كه ميان ما و خداوند عزّ و جلّ هيچ خويشاوندى نيست و كسى به قرب خدا نرسد جز به طاعت و پیروی از او. اى جابر! هر كس خدا را فرمان بَرَد و ما را دوست بدارد، دوستدار ما است و در دایره ولایت ما قرار دارد و هر كس خدا را نافرمانى كند، محبّت ما به او سود نرساند.
[1]. آیه 2 سوره عنکبوت
[2]. آیه 3 سوره عنکبوت
[3]. آیه 4 سوره عنکبوت
[4]. آیه 4 سوره عنکبوت
[5]. أمالي شیخ طوسي صفحه 296
دیدگاهتان را بنویسید