ستايش صداى آهسته و نكوهش صداى بلند

ستايش صداى آهسته و نكوهش صداى بلند

وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ

خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم، یکی از نصایح حضرت لقمان به فرزندش را چنین بیان می‌فرماید: «وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ»[1] و از صدایت بکاه که بی‌تردید ناپسندترین و زشت‌ترين صداها، صدای خران است.

پیامبر گرامی در تفسیر آیه چنین می‌فرماید: «إنّ اللّه يُحِبُّ الصَّوتَ الخَفيضَ، ويُبغِضُ الصَّوتَ الرَّفيعَ»[2] خداوند صداى آهسته را دوست دارد و صداى بلند را دشمن مى‌دارد.

بر همین اساس است که برای تکریم جایگاه والای مسجد، بالا بردن صدا و فریاد زدن در مسجد، مکروه شمرده شده است و مؤمنین به شدت باید از آن پرهیز کنند.

یکی از کاربردهای این فرمان و این ادب قرآنی، مجالس عزاداری و ترحیم است که باید به عنوان یک روش پسنده مورد توجه قرار گیرد و به صورت شایسته رعایت شود، بخصوص مجالسی که به دین مرتبط است و در آن ذکر و یاد خداوند تبارک و تعالی برده می‌شود و باید بهتر و بیشتر مورد توجه قرار گیرد چرا که خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم در باب چگونگی و نحوه ذکر و یاد خودش در قرآن کریم می‌فرماید: «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» پروردگارتان را از روی فروتنی با صدای آرام و آهسته بخوانید و از آداب و شرایط دعا تجاوز نکنید که به یقین خدا متجاوزان را دوست ندارد.

اما متأسفانه مدتی است، در مجالس عزاداری و خاصه مجالس ترحیم، بدون توجه به فرمان و ادب قرآنی، با پدیده‌ی ناموزون و رو به‌ رشد صداهای گوش خراش و بلندگوهای پرصدا و باندهای حجیم مواجه هستیم که آرام آرام در حال کج‌روی‌ها، بدعت‌ها و حرمت شکنی‌ها شده است و عمدتا از ناحیه مداحان ناآگاه رواج پیدا کرده و شأن مجالس عزاداری و خاصه مجالس ترحیم، با این صداها و فریادهای گوش خراش، نادیده گرفته می‌شود و این در حالی  است که تنها حیوانی که عربده می‌کشد، الاغ است.

بیاییم دست از دین داری سلیقه‌ای برداریم و بر اساس آن چه از ما خواسته شده رفتار کنیم!

[1]. سوره لقمان آیه 19.

[2]. منية المريد: 213.