فلسفه مبارزه سیاسی فاطمه زهرا سلام الله علیها

مقدمه

همان حکمت و فلسفه‌ای که ارسال رسل را برای سعادت بشر ضروری دانسته است؛ امامت را نیز لازم کرده است و همان حکمت و فلسفه‌ای که امامت و جانشینی پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم را لازم کرده است؛ پیوستگی امامت و رسالت را برای سعادت بشر ضروری دانسته است.

دین مبین اسلام بر پیوستگی امامت و رسالت تأکید فراوان داشته و امامت را مکمل رسالت قرار داده است و سعادت جامعه اسلامی را در گرو ختم رسالت به امامت می‌داند. در حقیقت پیوستگی امامت و رسالت، پیوستگی غدیر با بعثت است، پیوستگی ولایت با نبوت است، پیوستگی حکومت نبوی به حکومت علوی است و ختم حکومت نبوی به حکومت علوی است.

پیوستگی امامت به رسالت و پیوستگی غدیر با بعثت و پیوستگی ولایت با نبوت و پیوستگی حکومت نبوی به حکومت علوی، آن قدر اهمیت دارد و لازم و ضروری است که سبب تحقق اهداف رسالت، قوام نبوت، اکمال دین و اتمام نعمت و رضایت خداوند از دین می‌شود.

خداوند تبارک و تعالی با دستور به معرفی حضرت علی علیه السلام در روز غدیر، پیوستگی امامت به رسالت را لازم و ضروری دانسته تا آن جایی که رسالت بدون امامت را، رسالت نمی‌داند و زحمات پیامبر گرامی اسلام صلى الله عليه و آله و سلم را بی‌فایده و بی‌اثر می‌داند و می‌فرماید: يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ؛ اى پيامبر، آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، ابلاغ كن؛ و اگر چنین نكنى، رسالت الهی را نرسانده‌اى.

معرفی حضرت علی علیه السلام در روز غدیر و پیوستگی امامت به رسالت، سبب تکمیل دین می‌شود: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ؛ امروز، دين شما را كامل كردم.

معرفی حضرت علی علیه السلام در روز غدیر و پیوستگی امامت به رسالت، سبب اتمام نعمت می‌شود: وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم.

معرفی حضرت علی علیه السلام در روز غدیر و ضرورت پیوستگی امامت به رسالت، دین را به مرحله‌ای از کمال می‌رساند که رضایت خداوند تبارک و تعالی را به دنبال دارد: وَرَضِيتُ لَكُمُ الإسْلامَ دِينًا؛ و اسلام را به عنوان دین شما پذيرفتم.

معرفی حضرت علی علیه السلام در روز غدیر و ضرورت پیوستگی امامت به رسالت، نااُمیدی کفار از ضربه زدن به دین مبین اسلام را به دنبال دارد: الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ؛ امروز، كافران از زوال آيين شما، مأيوس شدند بنابراين از آن‌ها نترسيد! و از (مخالفت) من بترسيد!.

اگر رسالت به امامت ختم نشود و اگر نبوت به ولایت ختم نشود و اگر بعثت به غدیر ختم نشود و اگر حکومت نبوی به حکومت علوی ختم نشود؛ نه‌تنها رسالت ناقص و ناتمام است، بلکه اصلاً رسالتی در کار نخواهد بود: وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ؛ و اگر چنین نكنى، رسالت الهی را نرسانده‌اى.

آن چه فاطمه زهرا سلام الله علیها بعد از ارتحال پیامبر گرامی اسلام صلى الله عليه و آله و سلم در دفاع از حضرت علی علیه السلام انجام داد؛ در حقیقت در دفاع از امامت و ولایت بود. آن چه فاطمه زهرا سلام الله علیها را به یک مبارزه حادّ سیاسی واداشت در حقیقت برای تحقق پیوستگی حكومت نبوی به حكومت علوی بود و آن بزرگوار واسطه این دو پیوند قرار گرفت.

بر اساس ضرورت پیوستگی حكومت نبوی به حكومت علوی است که زهرای اطهر قیام می‌کند، تمام زحمات را برای دفاع تمام عیار از امامت، به جان می‌خرد، خود را بین مهاجمین و امام قرار می‌دهد، در میان معرکه مصدوم می‌شود، در مسجد مدینه خطبه می‌خواند و با استدلال‌های منطقی از امامت دفاع می‌کند، مهاجرین و خواص امت را بخاطر سکوتشان سرزنش می‌کند و …

بر اساس ضرورت پیوستگی حكومت نبوی به حكومت علوی است که فاطمه زهرا سلام الله علیها در خطبه فدكیه می‌فرماید: فَجَعَلَ اَللَّهُ… طَاعَتَنَا نِظَاماً لِلْمِلَّةِ، وَ إِمَامَتَنَا أَمَاناً مِنَ اَلْفُرْقَةِ؛ خداوند اطاعت ما را نظام و سامانی برای آئین اسلام و امامت ما را امانی از تفرقه و اختلاف قرار داده است.

در حقیقت آن بزرگوار نقش پیوستگی حكومت نبوی به حكومت علوی را بیان فرموده است. پیوستگی امامت به رسالت است که سعادت جامعه اسلامی تأمین می‌کند، نظام جامعه را از انحطاط حفظ می‌کند و جامعه را از تفرقه و تشتت که مایه نابودی است نجات می‌دهد و به سعادت دنیا و آخرت می‌رساند.

اقدام زهرای اطهر برای نجات جامعه اسلامی از خطر جدایی از ولایت علوی؛ الگوئی شد برای همه ائمه اطهار علیهم السلام، آن بزرگواران برای تحقق همان پیوستگی تلاش کردند، مبارزه کردند، به زندان ‌اُفتادند، مسموم ‌شدند و سرانجام به شهادت ‌رسیدند.

مبارزه زهرای اطهر و ائمه اطهار علیهم السلام در راه پیوستگی امامت و رسالت برای این بود که سعادت جامعه اسلامی خدشه‌دار نشود، جامعه اسلامی متلاشی نشود و قوم هفتاد و دو ملت به وجود نیاید، ولی متأسفانه راحت طلبی خواص اهل حق و دنیا پرستی دیگران، زحمات اهل‌بیت عصمت و طهارت را هدر داد و در نتیجه جامعه ارباً ارباً شد و شد آن‌چه نباید می‌شد.