سوم خرداد سالگرد عملیات بیت المقدس و فتح و آزادسازی خرمشهر / آن چه نام آور دوران معاصر حضرت امام خمینی قدس سره، در بارهی عملیات پیروزمندانه‌ی بیت المقدس و فتح و آزادسازی خرمشهر بیان فرمود؛ خرمشهر را درتاریخ این مرز و بوم جاودانه کرد. آن یگانه دوران فتح و آزادسازی خرمشهر را به استناد آیه‌ی شریفه “وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لکنَّ اللَّهَ رَمى” به خداوند نسبت داد و شعار بی‌بدیل “خرمشهر را خدا آزاد کرد” از آن درخشید.
با آن که فتح و آزادسازی خرمشهر فتح الفتوح امام بزرگوار بود و یکی از درخشان‌ترین بخش‌های کارنامه‌ی موفق آن بزرگوار در پیروزی و رهبری انقلاب اسلامی، میان طوفان سهمگین دشمنی‌ها و توطئه‌ها بود؛ با این حال آن بزرگوار پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات بیت المقدس و فتح و آزادسازی خرمشهر را به خداوند نسبت داد و آن را در تاریخ جاودانه کرد.
آن چه نام آور دوران معاصر حضرت امام خمینی قدس سره، در بارهی عملیات پیروزمندانه‌ی بیت المقدس فتح و آزادسازی خرمشهر بیان فرمود؛ خرمشهر را در تاریخ این مرز و بوم جاودانه کرد. آن یگانه دوران فتح و آزادسازی خرمشهر را به استناد آیه‌ی شریفه “وَ ما رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَ لکنَّ اللَّهَ رَمى” به خداوند نسبت داد و شعار بی‌بدیل “خرمشهر را خدا آزاد کرد” از آن درخشید.
به استناد آموزه‌های دینی و قرآنی، همه‌ی نیروها و توانایى‌ها از سوى خداوند تبارک و تعالی است: لَاحَوْلَ وَ لَاقُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ؛ هیچ نیرو و توانى جز از سوى خداوند بلندمرتبه و بزرگ، وجود ندارد. بر اساس این حقیقت انکار نشدنی، حضرت امام خمینی همه‌ی کارهایی که خود انجام می‌داد و یا تحت اشراف و رهبری او انجام می‌گرفت را به خدا نسبت می‌داد.
با آن که فتح و آزادسازی خرمشهر، فتح الفتوح امام بزرگوار بود و یکی از درخشان‌ترین بخش‌های کارنامه موفق آن بزرگوار در پیروزی و رهبری انقلاب اسلامی، میان طوفان سهمگین دشمنی‌ها و توطئه‌ها فتح و آزادسازی خرمشهر بود؛ با این حال آن بزرگوار پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات بیت المقدس و فتح و آزادسازی خرمشهر را به خداوند نسبت داد و آن را در تاریخ جاودانه کرد.
آرى، عامل مهم پيروزى در فتح و آزادسازی خرمشهر اراده و امداد الهى بود، نه نيروى مادّى و قواعد و تاكتيك‌هاى نظامى، چرا که اگر عِدّه و عُدّه، تعیین کننده بود؛ صدام ملعون و ارتش بعثی با حمایت‌های ابرقدرت‌ها صدها برابر آن را دارا بودند، اما در فتح و آزادسازی خرمشهر ، مفتضحانه و وحشتناک شکست خوردند و این حقیقت ثابت شد.
ارتش تا دندان مسلح بعث عراق در عملیات بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر در یک جنگ نابرابر با بجا گذاشتن هزاران کشته، هزاران زخمی، هزاران اسیر، هزاران تسلیحات سنگین و مدرن روز دنیا، سرنگونی ده‌ها هواپیمای جنگیِ متلاشی شده‌ی چندین لشکر مقتدر و نامی، و افتضاح سیاسی در دنیا مواجه شد و اگر عِدّه و عُدّه در برابر قدرت الهی مؤثر بود، رزمندگان اسلام که از چنین ارتشی صدها برابر کمتر و ضعیف‌تر بودند، در فتح و آزادسازی خرمشهر نباید پیروز می‌شدند.
قرآن کریم در چندین آیه این حقیقت را بیان می‌کند که اساس پیروزی رزمندگان اسلام خداوند تبارک و تعالی است. قرآن کریم در آیه‌ی 17 سوره انفال، پیروزی رزمندگان و اقدام پیامبر گرامی اسلام در جنگ بدر را به خدا نسبت می‌دهد و می‌فرماید: فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ؛ شما با نيروى خود، كفّار را نكشتيد، بلكه خداوند با امدادهاى غيبى، آنها را به قتل رساند. اى پيامبر! آنگاه كه تير افكندى، تو نيفكندى، بلكه خدا افكند، تا كافران را مرعوب سازد و مؤمنان را از سوى خويش به آزمونى نيكو بيازمايد، زيرا خداوند، بسيار شنوا و داناست.
یا در آیه‌ی 126 سوره‌ی آل عمران باز پیروزی رزمندگان در جنگ بدر را به خدا نسبت می‌دهد و می‌فرماید: وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ؛ آمدن فرشتگان به یاری شما، تنها برای تشویق و بشارت و اطمینان خاطر و تقویت روحیه‌ی شماست، و گر نه پیروزی تنها از ناحیه خداوندی است که هم راه پیروزی را می‌داند و هم قدرت بر اجرای آن دارد.
یا در آیه‌ی 25 سوره‌ی توبه در بارهی فزونی نیرو و پیروزی در جنگ حنین می‌فرماید: لَقَدْ نَصَرَکمُ اللَّهُ فِی مَواطِنَ کثِیرَةٍ وَ یوْمَ حُنَینٍ إِذْ أَعْجَبَتْکمْ کثْرَتُکمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْکمْ شَیئاً وَ ضاقَتْ عَلَیکمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّیتُمْ مُدْبِرِینَ؛ خداوند شما را در جاهای زیادی یاری کرد و بر دشمن پیروز شدید؛ و در روز حنین نیز یاری نمود؛ در آن هنگام که فزونی جمعیّتتان شما را مغرور ساخت، ولی این فزونی نیرو، هیچ به دردتان نخورد و زمین با همه وسعتش بر شما تنگ شده؛ سپس پشت به دشمن کرده، فرار نمودید!
آن چه را خداوند تبارک و تعالی در این آیات می‌خواهد به رزمندگان بفهماند چند حقیقت انکار ناپذیر است. خداوند می‌خواهد بفهماند: پیروزی به دست خداست نه عِدّه و عُدّه، نه خَدَم و هَشَم، نه نقشه و تدبیر، نه اکبر و اصغر؛ همه‌ی این‌ها وسیله‌اند و لازم، اما نقش تعیین کننده و اصلی را ارتباط با خالق هستی به عهده دارد. پیروزی را اراده‌های برگرفته از ارتباط با خالق هستی رقم می‌زنند. هرچه ارتباط با خالق هستی قوی‌تر، محکم‌تر، نزدیک‌تر، پیروزی قطعی‌تر خواهد بود، هرچه شرائط سخت‌تر؛ ارتباط با خالق هستی لازم‌تر و ضروری‌تر خواهد بود. درشرائط سخت رویاروئی با دشمن، باید با ارتباط با خالق هستی گذر کرد.
به تعبیر رهبر انقلاب اسلامی، ارتباط با خالق هستی، تضمين کننده‌ی استحکام و اقتدار نيروهايی است که مي خواهند حماسه بيافرينند، این ارتباط هرچه قوی‌تر و عميق‌تر باشد جهاد در مقابل دشمنان كارسازتر و شهادت در راه خدا پر ثمرتر خواهد بود. معنويّت و عرفان، توسّل و فناء في الله و محو در معشوق شدن است که ماجرای عاشورا را با عظمت، پُرشکوه و ماندگار کرده است، شکوه جهاد و شهادت، آفريده و مخلوق عرفان و معنويت است.
از این رو است که می‌بینیم سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین عَلَيْهِ‌السَّلام از ابتدای نهضت تا انتهی، بر ارتباط با خالق هستی اهتمام جدی داشته است. از مناجات آن بزرگوار در شروع نهضت گرفته تا فرمایش آن حضرت در عصر تاسوعا و تا سفارش آن حضرت به خواهرش زینب سلام الله علیها و تا مناجات آن بزرگوار در گودی قتلگاه همه نشان از این دارد که برای پیروزی و نتیجه بخشی هر حرکتی باید با ارتباط با خداوند تبارک و تعالی کمک گرفت و خداوند است که انسان‌های مؤمن را پیروز می‌کند و کارشان را نتیجه بخش می‌کند. (*)
آن چه حماسه‌ی بی‌نظیر عملیات پیروزمندانه‌ی بیت المقدس و فتح و آزادسازی خرمشهر را رقم زد و دشمن تا دندان مسلح را شکست مفتضحانه داده است؛ عِدّه و عُدّه نیست و یا شعار ای ایران ای مرز پرگهر نیست، بلکه ایمان رزمندگان است، ارتباط رزمندگان با خالق هستی است، راز و نیاز رزمندگان در دل شب و خاصه در شب‌های عملیات و تفضل خداوند تبارک و تعالی بر رزمندگان مؤمن است که فتح و آزادسازی خرمشهر را رقم زد.
——————
(*) مناجات آن بزرگوار در شروع نهضت: اَللّهُمَّ اِنَّ هذا قَبْرُ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صلّى اللّه عليه و آله وَاَنَا ابْنُ بِنْتِ نَبِيِّكَ وَقَدْ حَضَرنى مِنَ اْلا مْرِ ما قَدْ عَلِمْتَ. اَللّهُمَّ اِنِّى اُحِبُّ الْمَعْرُوفَ وَاُنْكِرُ الْمُنْكَرَ وأساءلُكَ يا ذَاالْجَلالِ وَالاْ كْرامِ بِحَقِّ الْقَبْرِ وَمَنْ فِيهِ اِلاّ اخْتَرْتَ لى ما هُو لَكَ رِضىً وَلِرَسُولِكَ رِضىً؛ بار الها! این قبر پیامبر تو محمّد صلى الله علیه وآله است و من فرزند دخت پیامبر تو هستم. از آنچه براى من پیش آمده است آگاهى. خدایا! من معروف را دوست دارم و از منکر بیزارم. من از تو اى خداوند صاحب جلال و بزرگوارى مى خواهم به حقّ این قبر و کسى که در آن است راهى را که خشنودى تو در آن است برایم مقرّر دارى.
فرمایش آن بزرگوار به حضرت عباس سلام الله علیه در عصر تاسوعا: اِرْجِعْ اِلَيْهِمْ فَاِنْ اسْتَطَعْتَ اَنْ تُؤَخِّرَهُمْ اِلى غُدْوَةٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِيَّةَ نُصَلِّىَ لِرَبِّنَا اللَّیْلَهَ وَ نَدْعُوهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ، فَهُوَ یَعْلَمُ اَنِّی کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاهَ لَهُ وَ تِلاوَهَ کِتابِهِ وَ کَثْرَهَ الدُّعاءِ وَ الاِسْتِغْفار؛ به سوى آنان، باز گرد و اگر توانستى، رويارويى با آنها را تا صبح به تأخير بينداز و امشب، بازشان گردان. تا امشب براى پروردگارمان، نماز بخوانيم و به دعا و استغفار بپردازیم، كه او خود مىداند كه من، چه قدر نماز براى او، تلاوت كتابش، دعا و استغفار را دوست دارم.
سفارش آن حضرت به خواهرش زینب سلام الله علیها: يا اُخْتِي لاتَنْسِينِي فِي نَافِلَةِ الَّليل؛ خواهرم مرا در نماز شب‌هایت فراموش نکن. سفارش حضرت اباعبدالله الحسین به خواهرش، یک سفارش دو سویه است، هم خواهر را به ارتباط با خالق هستی و نماز شب سفارش می‌کند و هم دعا به برادر در نماز شب برای اثر بخشی نهضت بعد از شهادت یادآوری می‌نماید.
مناجات آن بزرگوار در گودی قتلگاه: صَبْراً عَلى قَضائِكَ يا رَبِّ لا إِلهَ سِواكَ، يا غِياثَ الْمُسْتَغيثينَ، مالِىَ رَبٌّ سِواكَ، وَ لا مَعْبُودٌ غَيْرُكَ، صَبْراً عَلى حُكْمِكَ يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ لَهُ، يا دائِماً لا نَفادَ لَهُ، يا مُحْيِىَ الْمَوْتى، يا قائِماً عَلى كُلِّ نَفْس بِما كَسَبَتْ؛ پروردگارا! بر قضا و قدرت شكيبايى مى‌ورزم، معبودى جز تو نيست، اى فريادرس دادخواهان! پروردگارى جز تو و معبودى غير از تو براى من نيست. بر حكم تو صبر مى‌كنم اى فريادرس كسى كه فريادرسى ندارد! اى هميشه اى كه پايان ناپذير است! اى زنده كننده‌ی مردگان! اى برپا دارنده‌ی هر كس با آنچه كه به دست آورده.
دیدگاهتان را بنویسید