روی سخن قرآن کریم در این آیه شریفه، تمام بشریت است تا عواطف و احساسات بشر را تحریک کرده و آنان را به پیروی از دین مبین و مکتب نجات بخش اسلام فراخواند و سرانجام به سعادت و رستگاری برساند.
لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ
همانا رسولی از خود شما برای هدایت شما آمد که فقر و پریشانی، رنج و مشقت، جهل و فلاکت شما بر او سخت و گران است، و بر هدایتِ و نجات شما بسیار مشتاق و علاقمند است، و نسبت به مؤمنان، رئوف مهربان است. آیه 128 سوره توبه
لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ: پیامبری با چهار خصوصیت برای هدایت شما فرستادیم:
- مِّنْ أَنفُسِکُمْ: همانا رسولی از خود شما برای هدایت شما آمده است؛
- عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ: فقر و پریشانی، رنج و مشقت، جهل و فلاکت شما بر او سخت و گران است؛
- حَرِیصٌ عَلَیْکُم: بر هدایتِ و نجات شما بسیار مشتاق و علاقمند است؛
- بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ: نسبت به مؤمنان، رئوف مهربان است.
روی سخن قرآن کریم در این آیه شریفه، تمام بشریت است تا عواطف و احساسات بشر را تحریک کرده و آنان را به پیروی از دین مبین و مکتب نجات بخش اسلام فراخواند و سرانجام به سعادت و رستگاری برساند.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید:
پیامبر گرامی اسلام فرستاده من است: لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ، فرستاده کسی است که خالق هستی و منبع کمالات و ارزش‌های هستی است و هر خیر و خوبی از ناحیه او به بشر می‌رسد و هرکس دنبال کمالات و ارزش‌ها است باید سخن پیامبرش را آویزه گوش کند.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید: پیامبر گرامی اسلام، آدم خوبی است، آدم شایسته‌ای است، آدم بزرگواری است، آدم درستی است، آدم راستگویی است، دارای خلق و خوی بسیار خوبی است، دارای اخلاق پسندیده‌ای است: إِنَّک لَعَلى خُلُقٍ عَظیمٍ. راست می‌گوید، حقیقت می‌گوید، راست‌گوتر از او در روی زمین نیست: مَا ینْطِقُ عَنِ الْهَوَى، إِنْ هُوَ إِلا وَحْی یوحَى.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید: پیامبر گرامی اسلام، دانش کافی دارد، اطلاع کافی دارد، با رمز و راز هستی آگاه است، نسبت به جهان، نسبت به انسان، نسبت به نحوه تعامل انسان با طبیعت و با هستی، نسبت به راه و روش زندگی آشناست.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید: پیامبر گرامی اسلام از جنس شماست، از شما درک درستی دارد، شما را خوب می‌شناسد، نیازهای شما را می‌داند، به توانایی‌ها و ضعف‌های شما آشنا است، به تمام دردها و مشکلات شما آگاه است و بر راه‌های سعادت و خوشبختی شما مسلط است: مِّنْ أَنفُسِکُمْ.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید: پیامبر گرامی اسلام، علاقمند به شما است، دلسوز شماست، در ناراحتی‌ها و اندوه‌ها شریک شما است، او در برابر ناراحتی شما و آسیبی که به شما برسد، خشنود نمی‌شود بلکه هر گونه ناراحتی و آسیبی که به شما برسد؛ نه تنها بی‌تفاوت نیست، که او را سخت ناراحت می‌کنند و رنج می‌برد و فقر و پریشانی، رنج و مشقت، جهل و فلاکت شما بر او سخت و گران است: عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید: پیامبر گرامی اسلام، دلسوز شماست، خیر شما را می‌خواهد، سعادت شما را می‌خواهد، خوشبختی شما را می‌خواهد، صلاح شما را می‌خواهد، عزت شما را می‌خواهد، شرافت شما را می‌خواهد، بزرگواری شما را می‌خواهد، سلامتی شما را می‌خواهد، آرامش شما را می‌خواهد، موفقیت شما را می‌خواهد، عافیت دین و دنیا و آخرت شما را می‌خواهد. پیامبر گرامی اسلام، نه تنها بر هدایت و سعادت و بر نجات و رستگاری شما بسیار مشتاق و علاقمند است بلکه برای هدایت و سعادت و برای نجات و رستگاری شما بسیار تلاش می‌کند و سخنی از سختی هدایت به میان نمی‌آورد و نافرمانی شما، او را از هدایت دل سرد نمی‌کند و در برابر زحمات رسالت پاداشی از شما طلب نمی‌کند: حَرِیصٌ عَلَیْکُم.
خداوند با چه زبانی به ما بگوید: پیامبر گرامی اسلام نسبت به شما رئوف و مهربان است و از پدر و مادر به شما مهربان‌تر است و سخنی جز به نفع شما نمی‌گوید و گامی جز در سعادت شما برنمی‌دارد: بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ.
حال چه ظلمی بالاتر از این که
پیامبر با این خصوصیات زیبا، عالی و راه‌گشا را رها کردیم و حرف همسایه یا خویشاوند یا رفیق یا فلان کانال، یا فلان شبکه، را قبول می‌کنیم؟
چه ظلمی بالاتر از این که پیامبری که مَا ینْطِقُ عَنِ الْهَوَى، إِنْ هُوَ إِلا وَحْی یوحَى را رها کردیم و هر خرافه و هر حرف بی‌سندی را می‌پذیریم؟
چه ظلمی بالاتر از این که سخن رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ، خُلُقٍ عَظیمٍ و رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ را رها کردیم و گوش به حرف دشمنان خودمان می‌دهیم؟
چه ظلمی بالاتر از این که سیره و منش فرستاده خدا را رها کردیم و شیوه و روش کفار را انتحاب کردیم؟ وَلَا تَرْکنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکمُ النَّارُ وَمَا لَکمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ.
چه ظلمی بالاتر از این که سخن بی‌دین‌ها، بی‌منطق‌ها در سبک زندگی، در اداره خانه و خانواده، در اداره جامعه، در اداره کشور، در مدیریت اقتصادی، در فعالیت های سیاسی و دیپلماسی، را بهتر از سخن عصمت الله الاکبر می‌پذیریم؟ وَ ما آتاکمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقابِ.
چه ظلمی بالاتر از این که فرمایشات پیامبر گرامی که کامل‌ترین سخن‌ها، جامع‌ترین کلام‌ها، صحیح‌ترین دستورها است را رها کنیم و در علوم انسانی، جامعه شناسی، روان شناسی، علوم تربیتی، آموزش و پرورش و … سخن کسانی را گوش می‌دهیم که به بهانه پیشرفت و تمدن، بیشترین فجایع را برای بشریت ببار آورده‌اند؟
چه ظلمی بالاتر از این که پیامبری که در تمام ابعاد شخصیتی، ممتاز و یگانه است و در تمام ابعاد زندگی الگوی بشریت قرار دارد: لَقَد کانَ لَکم فی رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یرجُو اللَّهَ وَالیومَ الآخِرَ وَذَکرَ اللَّهَ کثیرًا، رها کنیم و کسانی که هیچ گون اشرافی بر انسان و انسانیت ندارند را الگوی خود قرار داده‌ایم.
دیدگاهتان را بنویسید