قرآن کريم مسجد قباء را به «مسجد التَقْوَى» نام نهاده و می‌فرماید: لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ.
اولین مسجد جهان اسلام
پیامبر گرامی اسلام در ابتدای هجرت وقتی به روستای قباء رسید، قبل از ورود به مدینه در محله قباء، شالوده مسجد قباء را ريخت و به اصحاب فرمود افسار شتر را بگیرید و حرکت کنید و مسیر حرکت او را علامت بزنید که حدود مسجد مشخص شود. اما هر کس افسار شتر را گرفت، شتر حرکت نکرد تا آن که حضرت علی افسار را به دست گرفت و شتر حرکت کرد و اصحاب مسیر حرکت شتر را علامت زدند و حدود مسجد مشخص شد.
وقتی از پیامبر گرامی اسلام سؤال شد چرا ابتدا شتر حرکت نکرد؟ حضرت فرمود افسار شتر به دست جبرائیل بود، از این رو حرکت نمی‌کرد تا این که علی آن را به دست گرفت. بدین سان بناى نخستين مسجد در اسلام، پىريزى شد و اتمام آن به زمان دیگری موکول گردید.
پیامبر گرامی اسلام هر هفته، گاه روزهاى شنبه و گاه دوشنبه به قبا مى آمد و در اين مسجد نمازمى گزارد و نسبت به حضور در مسجد «قباء» و اقامه نماز در آن تأکید فراوان داشته و می‌فرماید: من تطَهَّرَ في بيتِهِ ثمَّ أتى مسجدَ قباءٍ، فصلَّى فيهِ صلاةً، كانَ لَهُ كأجرِ عمرةٍ [1]؛ کسى که خود را در خانه اش تطهير کند،آنگاه به مسجد قبا در آيد و دو رکعت نماز بخواند،ثواب يک عمره را برده است.
مسجد قبا هميشه مورد توجه مسلمانان بوده و بارها توسعه یافته است و امروزه يکى از مهمترين و زيباترين مساجدى است که در محدوده فعلى مدينه قرار دارد.
قرآن کريم مسجد قباء را به «مسجد التَقْوَى» نام نهاده و می‌فرماید: لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ[2]؛ هرگز در آن (مسجد به عبادت) نایست! آن مسجدی که از روز نخست بر پایه تقوا بنا شده، شایسته‌تر است که در آن (به عبادت) بایستی؛ در آن، مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند؛ و خداوند پاکیزگان را دوست دارد!
قرآن کریم مسجد قباء را در برابر مسجد ضرار قرار داده و می‌فرماید: وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلا الْحُسْنَى وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ. لا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا[3]؛ (گروهی دیگر از آنها) کسانی هستند که مسجدی ساختند برای زیان (به مسلمانان)، و (تقوّیت) کفر، و تفرقه‌افکنی میان مؤمنان، و کمینگاه برای کسی که از پیش با خدا و پیامبرش مبارزه کرده بود؛ آنها سوگند یاد می‌کنند که: «جز نیکی (و خدمت)، نظری نداشته‌ایم!» امّا خداوند گواهی می‌دهد که آنها دروغگو هستند!
قرآن کریم در ادامه می‌فرماید: أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَى تَقْوَى مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَى شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَاللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ[4]؛ آیا کسی که شالوده آن را بر تقوای الهی و خشنودی او بنا کرده بهتر است، یا کسی که اساس آن را بر کنار پرتگاه سستی بنا نموده که ناگهان در آتش دوزخ فرومی‌ریزد؟ و خداوند گروه ستمگران را هدایت نمی‌کند!
[1]. كتاب الحج، باب فضل مسجد قباء وفضل الصلاة فيه، برقم ١٣٩٩
[2]. سوره توبه آیه ١٠٨
[3]. سوره توبه آیه 107
[4]. سوره توبه آیه 109
دیدگاهتان را بنویسید