مناجات شعبانیه یکی از غرر مناجات با خالق هستی است که به مناجات همه ائمه معروف است. مناجات شعبانیه با حدود پنجاه فراز، دارای زیباترین کلام، رساترین بیان، بلیغ‌ترین جملات و بلندترین مفاهیم است و دربردارنده عظیم‌ترین معارف الهی و ضروری‌ترین خواسته‌های بشری و اساسی‌ترین نیازهای انسانی است.
حضرت امام درباره مناجات شعبانیه می‌فرماید:
مناجات شعبانیه از بزرگ‌ترین مناجات و در بردارنده عظیم‌ترین معارف الهى است.
اگر نبود در ادعیه الّا مناجات شعبانیه، کافى بود براى اثبات حقانیت ائمه اطهار.
من ندیده‌ام در ادعیه، دعایى را که گفته شده باشد همه ائمه این دعا را می‌خواندند.
تمام آن چه را عرفا می‌گویند در چند کلمه مناجات شعبانیه می‌شود یافت.
فرازی از مناجات شعبانیه
اِلهی هَبْ لی كَمالَ الانْقِطاعِ اِلَیكَ وَاَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیكَ
معبودا، مرا به کمالِ گسستن از خلق و پیوستن به خودت رهنمون ساز
و دیده قلبم را با فروغی که بدان، تو را مشاهده کند، روشن فرما.
حقیقتی از مناجات شعبانیه
تا كَمَال اِنْقِطَاعِ و گسستن از غیر، محقق نشود؛ گوشه‌ی چشمی به ما نشان ندهند؛
و تا چشم دل به فروغِ مشاهده نائل نگردد؛ دیده بینا نشود و حجاب‌ها و پرده‌ها کنار نرود؛
و تا حجاب‌ها و پرده‌ها کنار نرود؛ مکاشفه صورت نگیرد و ملکوت و باطن هستی نمایان نشود.
مناجات شعبانیه یکی از غرر مناجات با خالق هستی است که به مناجات همه ائمه معروف است. مناجات شعبانیه با حدود پنجاه فراز، دارای زیباترین کلام، رساترین بیان، بلیغ‌ترین جملات و بلندترین مفاهیم است و دربردارنده عظیم‌ترین معارف الهی و ضروری‌ترین خواسته‌های بشری و اساسی‌ترین نیازهای انسانی است.
حضرت امام در باره مناجات شعبانیه می‌فرماید:
مناجات شعبانیه از بزرگ‌ترین مناجات و در بردارنده عظیم‌ترین معارف الهى است، اگر نبود در ادعیه الّا مناجات شعبانیه، کافى بود براى اثبات حقانیت ائمه اطهار. مناجات شعبانیه از مناجات‌هایى است که کم نظیر است. مشتمل بر اسرارى است که دست ما از آن کوتاه است. مناجات شعبانیه براى این است که همه را مهیا کند براى ضیافة اللَّه، من ندیده‌ام در ادعیه، دعایى را که گفته شده باشد همه ائمه این دعا را می‌خواندند. تمام آن چه را عرفا می‌گویند در چند کلمه مناجات شعبانیه می‌شود یافت، بلکه عرفای اسلام از همین ادعیه و از همین دعاهایی که در اسلام وارد شده است استفاده کرده‌اند و مطالب عرفانی را گفته‌اند.
ائمه اطهار عَلَيْهِمُ‌الْسَّلام در مناجات شعبانيه به ما آموختند چگونه با خداوند منان ارتباط برقرار کنیم، چگونه با پروردگار عالم سخن بگوئیم، چگونه از آفریننده هستی درخواست کنیم و در سایه لطف و بزرگواریش چه درخواست کنیم.
مناجات شعبانیه
هم راه و رسم گسستن از غیر را یاد می‌دهد؛
هم راه و رسم ارتباط با خالق هستی را نشان می‌دهد؛
هم ادب سخن گفتن با پروردگار عالم را بیان می‌کند؛
هم از خالق هستی چگونه درخواست کردن را می‌آموزد؛
هم از خالق هستی چه چیز خواستن را نشان می‌دهد؛
هم زيباترين خواسته‌ها را معرفی می‌کند.
فرازی از مناجات شعبانیه
اِلهی هَبْ لی كَمالَ الانْقِطاعِ اِلَیكَ
معبودا، مرا به کمالِ گسستن از خلق و پیوستن به خودت رهنمون ساز
وَاَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیكَ
و دیده قلبم را با فروغی که بدان تو را مشاهده کند، روشن فرما
حَتّى تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ
تا دیده دل حجاب‌های نورانی را بِدرَد
فَتَصِلَ اِلى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ
و به معدن عظمت و جلال برسد
وَتَصیرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ
و جانم به مقام والای قدس تو پیوند خورد.
آری تا كَمَال اِنْقِطَاعِ و گسستن از غیر، محقق نشود؛ گوشه‌ی چشمی به ما نشان ندهند؛
تا چشم دل به فروغِ مشاهده نائل نگردد؛ دیده بینا نشود؛
تا دیده بینا نشود؛ حجاب‌ها و پرده‌ها کنار نرود؛
تا حُجُب نور خرق نشود و پرده‌ها کنار نرود؛ به بارگاه عظمت و جلال کبریائی راه نیابد؛
تا به سرچشمه عظمت و جلال کبریائی نرسد؛ جان‌ها به بارگاه قدس پیوند نخورد؛
تا جان‌ها در بارگاه قدس الهی قرار نگیرد؛ در برابر عظمت و بزرگی خداوند مدهوش نشود؛
و تا روح جذب عظمت خداوند نگردد؛ مکاشفه صورت نگیرد و ملکوت و باطن هستی نمایان نشود.
این‌ها گوشه‌ای از معارف بلند مناجات شعبانیه است.
دیدگاهتان را بنویسید