عرب در زمان جاهلیت، بخاطر خوی جاهلی برای فرزندان هیچ ارزشی، هیچ احترامی و هیچ حق حیاتی قائل نبود، دختران را زنده به گور می‌کردند و در پاره‌ای از موارد، پسرانشان را می‌فرختند یا از خود طرد می‌کردند و عرب جاهلی هرگز به فرزندان احترام نمی‌گذاشتند، آنان را در آغوش نمی‌گرفتند و آنان را نمی‌بوسیدند و پيامبر گرامی اسلام، بر خلاف خلق و خوی و برخورد سرد و بی‌منطق و مُنحَطِ عرب جاهلی بالاترین احترام را برای فرزندان و نوادگان قائل بودند و از نوع رفتار عرب جاهلی با فرزندانشان به شدت پرهیز می‌کرد.
إنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینَةُ النَّجاةِ
اين چه نوري است که خورشيد و قمر سايه اوست * اين چه جاني است که دل‌ها همه مستانه اوست
اين چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه اوست * اين حسين کيست که عالم همه ديوانه اوست
حسین بن علی مشهور به حضرت اباعبدالله الحُسَيْن عَلَيْهِ‌السَّلام، ملقب به سیدالشهدا، سومین امام شیعیان، در سوم شعبان سال چهارم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود، حدود 6 سال در کنار پیامبر گرامی اسلام صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ و سَلَّم، شیرین‌ترین دوران زندگی را سپری کرد و حدود 30 سال دوران امامت اميرالمؤمنين عَلَيْهِ‌السَّلام و حدود 10 سال دوران امامت برادر بزرگوارش؛ طوفانی‌ترین شرائط را پشت سر گذاشت و در سال 50 از هجرت در سن 46 سالگی به امامت رسید و پس از 11 سال امامت در دهم محرم سال 61 هجری و در سن 57 سالگی در کربلا به شهادت رسید.
ميلاد با سعادت حضرت امام حسین علیه السلام
در روز سوم ماه شعبان سال چهارم از هجرت دومين فرزند حضرت على و فاطمه عَلَيْهِمَا‌الْسَّلام، چشم به جهان گشود، پيامبر گرامى اسلام نوزاد را طلب کرد و در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه گفت، آنگاه به دستور خداوند نام نوزاد را حسین گذاشت و روز هفتم برای او گوسفندى عقيقه کردند و پس از تراشيدن سر نوزاد؛ هم وزن موى سر او نقره صدقه داند.
ارتباط عالی و صمیمی پيامبر گرامی اسلام با امام حسین علیه السلام
یکی از موضوعاتی که لازم است به دقت به آن پرداخته شود، ارتباط عالی و صمیمی پيامبر گرامی اسلام با نوه بزرگوارش امام حسین علیه السلام است که گنجینه معرفت و کمال و شاه بیت سعادت و خوشبختی است.
عرب در زمان جاهلیت، بخاطر خوی جاهلی برای فرزندان هیچ ارزشی، هیچ احترامی و هیچ حق حیاتی قائل نبود، دختران را زنده به گور می‌کردند و در پاره‌ای از موارد پسرانشان را می‌فرختند یا از خود طرد می‌کردند. عرب جاهلی هرگز به فرزندان احترام نمی‌گذاشتند، آنان را در آغوش نمی‌گرفتند و آنان را نمی‌بوسیدند و پيامبر گرامی اسلام، بر خلاف خلق و خوی عرب جاهلی بالاترین احترام را برای فرزندان و نوادگان قائل بودند و از نوع رفتار عرب جاهلی با فرزندانشان به شدت پرهیز می‌کرد.
پيامبر گرامی اسلام، عالي‌ترين و صميمي‌ترين ارتباط معنوى و ملكوتى را با فرزندان و نوادگان از جمله با نوه بزرگوارش امام حسین علیه السلام داشت و در نهایت محبت و احترام از آن بزرگوار استقبال می‌کرد، به حدی که این نوع ارتباط برای بسیاری تعجب آور و برای برخی غبطه آور بود.
این ارتباط عالی و صمیمی نه تنها از رفتار و گفتار پيامبر گرامی اسلام به خوبی نمایان بود، بلکه آن بزرگوار این ارتباط عالی و صمیمی و این عزت و احترام را عمدی اظهار می‌کرد و به دیگران نشان می‌داد تا دیگران به خوبی این نوع ارتباط عالی و صمیمی را ببینند.
پيامبر گرامی اسلام، در منظر دیگران، نوادگان عزیز خود را از جمله امام حسین علیه السلام را همواره در آغوش می‌گرفت، به سينه می‌فشرد، می‌بوييد، می‌بوسيد و بر شانه سوار می‌کرد و می‌فرمود: چه مركب خوبی داريد شما و چه سواران خوبی دارم من.
پيامبر گرامی اسلام، در ده‌ها حدیث، امام حسین علیه السلام را توصیف و تمجید فرموده است. در برخی از احادیث خود را از او دانسته و می‌فرماید: حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ؛ حسین از من است و من از حسینم و در برخی از احادیث محبت خدا را شامل دوستدار امام حسین علیه السلام کرده و می‌فرماید: أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْناً؛ خداوند دوست دارد کسی را که حسین را دوست بدارد و در برخی از احادیث نوادگان عزیز خود را از جمله امام حسین علیه السلام را سید و آقای جوانان بهشت خوانده و می‌فرماید: الْحَسَنُ و الْحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ؛ حسن و حسین آقا و سرور جوانان بهشت هستند و در برخی از احادیث امام حسین علیه السلام را چراغ هدایت و کشتی نجات معرفی کرده است. آن جایی که می‌فرماید: إنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی وسَفینَةُ النَّجاةِ؛ حسین چراغ هدایت و کشتی نجات امت است.
این ارتباط عالی و صمیمی و این ارتباط معنوى و ملكوتى پيامبر گرامی اسلام، نسبت به فرزندان از جمله امام حسین علیه السلام، حکایت از چند حقیقت دارد.
اول: حرکت سه سویه: ارتباط عالی و صمیمی پیامبر گرامی اسلام با امام حسین علیه السلام، یک حرکت سه سویه بود، هم مبارزه جدی با خلق و خوی جاهلی عرب بود، هم ترویج آداب و سنن پسندیده بود و هم تربیت اخلاقی و دینی بود. پیامبر گرامی اسلام برای این که با برخورد سرد، بی‌منطق و مُنحَطِ جاهلی مبارزه کند و حقوق متقابل پدر و فرزند را ترویج نماید و افراد را با آموزه‌های متعالی دینی تربیت کند؛ نهایت محبت و عزت را نسبت به فرزندان و نوادگان خود ابراز می‌کرد و از روی عمد این ارتباط عالی و صمیمی را به رخ دیگران می‌کشید.
دوم: مقام و منزلت: پیامبر گرامی اسلام با ارتباط عالی و صمیمی و نوع رفتار و گفتار نسبت به امام حسین علیه السلام، می‌خواهد مقام والای آن بزرگوار را به اصحاب نشان دهد و منزلت قدسی آن بزرگوار را برای اصحاب ترسیم کند که چیزی کمتر از مقام پیامبری نیست، تا زمینه پیروی و سرانجام سعادت و خوشبختی افراد جامعه را فراهم نماید.
سوم: پیروی و اطاعت: پیامبر گرامی اسلام با ارتباط عالی و صمیمی و نوع رفتار و گفتار نسبت به امام حسین علیه السلام، این حقیقت را می‌خواهد روشن کند که پیروی و اطاعت از آن بزرگوار همانند پیروی و اطاعت از پیامبر گرامی، واجب است و نافرمانی و مخالفت با آن بزرگوار، همانند نافرمانی و مخالفت با پیامبر، حرام و مایه شقاوت است.
چهارم: شاخص حق: پیامبر گرامی اسلام با ارتباط عالی و صمیمی و نوع رفتار و گفتار نسبت به امام حسین علیه السلام، علائم و نشانه‌هائی قرار داد تا هرگاه فضا شُبهه‌آلود شد و تشخیص حق و باطل مشكل گردید؛ با استفاده از گفتار، رفتار و منش آن بزرگوار به عنوان ریسمان محکم الهی و چراغ هدایت و کشتی نجات، بتوان حق را از باطل، درست را از نادرست، راه را از بیراه، سره را از ناسره، تشخیص داد و از تحیر درآمده و راه صواب را پیمود.
پنجم: تحریک عواطف: پیامبر گرامی اسلام با ارتباط عالی و صمیمی و نوع رفتار و گفتار نسبت به امام حسین علیه السلام، عواطف مسلمانان را تحریك نمود تا همان گونه که پیامبر را دوست دارند، و در رعایت حرمت پیامبر اتفاق نظر دارند؛ آن بزرگوار را دوست بدارند و در رعایت حرمت آن بزرگوار بکوشند و از این رهگذر رستگار شوند.
ششم: هشدار جدی: پیامبر گرامی اسلام با ارتباط عالی و صمیمی و نوع رفتار و گفتار نسبت به امام حسین علیه السلام و بیان: حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ نشان می‌دهد که همان گونه که آزار و اذیت، ظلم و ستم در حق پیامبر عواقب سختی دارد؛ ظلم در حق امام حسین علیه السلام از عواقب سختی برخوردار است، تا از این رهگذر کسانی که به حق امام حسین علیه السلام ظلم روامی‌دارند را با هشدار جدی روبرو سازد و آنان را از شقاوت در دنیا و آخرت نجات دهد.
هفتم: حیات اسلام مدیون امام حسین: پیامبر گرامی اسلام با ارتباط عالی و صمیمی و نوع رفتار و گفتار نسبت به امام حسین علیه السلام و بیان: حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ نشان می‌دهد که حیات واقعی اسلام و ثمربخشی زحمات پیامبر گرامی اسلام مدیون جان‌فشانی امام حسین علیه السلام است. و آن بزرگوار با قیام و نهضت عاشورایش اسلام را بیمه کرد و به تعبیر مرحوم آیت الله کاشف الغطاء اسلام نبوی الحدوث و حسینی البقا شد، بدین معنا که درست است که اسلام را رسول الله رقم زدند و فرمان خداوند را به مردم ابلاغ کردند و این آیین به نام و از آن رسول الله است اما از سوی دیگر با کنش‌های گوناگونی مواجه شد و در یک برهه زمانی در آستانه فروپاشی بود که با قیام امام حسین علیه السلام بقای آن تضمین گردید.
دیدگاهتان را بنویسید