حدود هفت سال از زندگی امام حسن مجتبی عَلَیه‌السَّلام با پیامبر گرامی اسلام گذشت. پدر بزرگِ مهربان، او را سخت دوست می‌داشت و نهایت علاقه و احترام را نسبت به آن بزرگوار داشت.
پیامبر گرامی اسلام در وصف امام حسن مجتبی عَلَیه السَّلام می‌فرمود: لَوْ كانَ العَقْلُ رَجُلا لَكانَ الْحَسَن؛ اگر عقل به صورت انسانی مجسم شود، همانا به صورت حسن جلوه می‌كند.
پیامبر گرامی اسلام در روایت دیگری در وصف امام حسن مجتبی می‌فرمود: وَ لَوْ کَانَ الْفَضْلُ شَخْصاً لَکَانَ الْحَسَنَ؛ اگر فضل و بخشش به صورت انسانی مجسم شود، همانا به صورت حسن جلوه می‌كند.
حدود هفت سال از زندگی امام حسن مجتبی عَلَیه‌السَّلام با پیامبر گرامی اسلام گذشت. پدر بزرگِ مهربان، او را سخت دوست می‌داشت و نهایت علاقه و احترام را نسبت به آن بزرگوار داشت.
پیامبر گرامی اسلام صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در وصف امام حسن مجتبی عَلَیه السَّلام می‌فرمود: لَوْ كانَ العَقْلُ رَجُلا لَكانَ الْحَسَن؛ اگر عقل به صورت انسانی مجسم شود، همانا به صورت حسن جلوه می‌كند.
پیامبر گرامی اسلام در روایت دیگری در وصف امام حسن مجتبی می‌فرمود: وَ لَوْ کَانَ الْفَضْلُ شَخْصاً لَکَانَ الْحَسَنَ؛ اگر فضل و بخشش به صورت انسانی مجسم شود، همانا به صورت حسن جلوه می‌كند.
پیامبر گرامی اسلام امام حسن مجتبی و امام حسین عَلَيْهِمَا‌الْسَّلام را سرور جوانان بهشت معرفی می‌کند و می‌فرمود: مَنْ سَرَّهُ أَنْ ینْظُرَ إِلَى سَیدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، فَلْینْظُرْ إِلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِی؛ هر کس دوست دارد به آقای جوانان اهل بهشت نظر کند باید به حسن بن علی نظر نماید.
پیامبر گرامی اسلام در روایت دیگری، امام حسن مجتبی و امام حسین را سرور جوانان بهشت معرفی می‌کند و می‌فرمودند: الحَسَنُ و الحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ؛ حسن و حسین، سرور جوانان بهشتند.
پیامبر گرامی اسلام درستی و شایستگی دو فرزندش امام حسن مجتبی و امام حسین را می‌ستایید و می‌فرمود: اَلْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ اِمامانِ قاما اَوْ قَعَدا؛ این دو فرزند من، امامند، چه قیام كنند و چه نكنند.
پیامبر گرامی اسلام در روایتی برای دوستداران امام حسن مجتبی دعا می‌کرد و می‌فرمود: اللّهُمَّ إنَّ هذا ابْنی وَ اَنَا اُحِبُّهُ فَاَحِبَّهُ وَ اَحِبَّ مَنْ یحِبُّهُ؛ بار خدایا همانا این فرزند من است و او را دوست دارم، پس تو نیز او را دوست دار و هر کس که او را دوست دارد دوست بدار.
بسیار اتّفاق میافتاد كه پیامبر گرامی اسلام، دو فرزندش امام حسن مجتبی و امام حسین را بر شانههای خود می‌گذاشت و می‌برد. روزی یکی از اصحاب به امام حسن مجتبی و امام حسین که بر شانه پیامبر قرار داشتند گفت چه مركب خوبی دارید شما، در این هنگام پیامبر گرامی اسلام فرمود: “چه سواران خوبی دارم من”
یك روز پیامبر گرامی اسلام، سجده‌ی نماز جماعت‌اش طولی شد نمازگزاران منتظر ماندند تا این‌كه پیامبر سر از سجده برداشت و نماز به پایان رسید، همه مشتاق، علّت طولانی شدن سجده‌ی پیامبر بودند، از آن حضرت سؤال كردند، آن حضرت فرمود: امام حسن مجتبی بر دوشم سوار شده بود ومن دلم نیامد كه او را به اجبار پایین آورم، بنابر این صبر كردم تا او خود از شانه‌ام پایین رود.
یك بار پیامبر بر فراز منبر، برای مردم سخنرانی میكرد كه امام حسن مجتبی و امام حسین از گوشه‌ی مسجد آمدند در حالیكه نزدیك بود بلغزند و زمین بخورند، ناگهان آن بزرگوار از منبر فرود آمد و به سوی آن دو شتافت و آنان را گرفت و با خود بر فراز منبر برد و یكی از آنان را بر پای راست ودیگری را بر پای چپ خود نشانید.
روزی یكی از یاران آن حضرت، پیامبر را دید كه امام حسن مجتبی را میبوسد و میبوید آن مرد در حالی كه از این عمل پیامبر ناخرسند بود عرض كرد: من پسری دارم كه هرگز او را نبوسیده ام. پیامبر گرامی اسلام فرمود: مَن لایرحَم لایرحَم؛ کسی که به دیگران رحم نمی‌کند، مورد رحم هم قرار نمی‌گیرد.
پیامبر برای تبیین جایگاه امام حسن مجتبی در برخی از عهدنامه‌ها از جمله عهدنامه ثقیف، با كمی سن، او را گواه قرار داد، یا در مباهله با یهودیان نجران به امر خدا، وی را همراه برد.
كتب حدیث مملو است از احادیث رسیده از رسول خدا در مورد فضائل و مناقب امام حسن مجتبی.
امید که در این ماه شریف خداوند تبارک و تعالی عیدی ما را به مناسبت میلاد با سعادت امام حسن مجتبی، بخشش گناهان و آزادی از آتش و بهرمندی از شب‌های قدر قرار دهد. آمین یا رب العالمین.
دیدگاهتان را بنویسید