حضرت خدیجه کبری

به مناسبت ارتحال خدیجه کبری سَلامُ الله عَلَیْها، دهم ماه رمضان و سوم اردیبهشت 1400/ حضرت خدیجه کبری سَلامُ الله عَلَیْها، مشهور به ام المؤمنین، نخستین همسر پیامبر گرامی اسلام صَلَّى‌الله عَلَیهِ وَآلِهِ وسَلَّم، مادر حضرت زهرا سَلامُ الله عَلَیْها و یكى از چهار زن بهشتى است.

حضرت خدیجه کبری از زنان شریف، عفیف، پاکدامن و نامدار عرب بود. آن بزرگوار با این‏كه در عصر جاهلیت، در مكه معظمه دیده به جهان گشود و در میان زشت‌ترین خلقیات، سخیف‌ترین رفتارها، پست‌ترین آدم‌ها و در بدترین شرائط جامعه؛ رشد و كمال یافت؛ در عین حال در عفت، نجابت، طهارت، صداقت و پاکدامنی كم‏نظیر بود. ایشان را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش مى‏خواندند.

حضرت خدیجه کبری در اسلام یكى از چهار بانوی بهشتی است. آن بزرگوار به جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا، بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برترى دارد.


حضرت خدیجه کبری سَلامُ الله عَلَیْها، نشان داد که در میان زشت‌ترین خلقیات، و در بین سخیف‌ترین رفتارها، در بین پست‌ترین آدم‌ها و در بدترین شرائط جامعه؛ می‌توان همرنگ جماعت نشد، می‌شود پاک و وارسته ماند و به رفتار و کردار جاهلی آلوده نشد و همراه خوبی‌ها شد.


ارتحال حضرت خدیجه کبری سَلامُ الله عَلَیْها

حضرت خدیجه کبری سَلامُ الله عَلَیْها، مشهور به ام المؤمنین، نخستین همسر پیامبر گرامی اسلام صَلَّى‌الله عَلَیهِ وَآلِهِ وسَلَّم، مادر حضرت زهرا سَلامُ الله عَلَیْها و یكى از چهار زن بهشتى است.

 

حضرت خدیجه کبری از زنان شریف، عفیف، پاکدامن و نامدار عرب بود. آن بزرگوار با این‏كه در عصر جاهلیت، در مكه‌ی معظمه دیده به جهان گشود و در میان زشت‌ترین خلقیات، سخیف‌ترین رفتارها، پست‌ترین آدم‌ها و در بدترین شرائط جامعه؛ رشد و كمال یافت؛ در عین حال در عفت، نجابت، طهارت، صداقت و پاکدامنی كم‏نظیر بود. ایشان را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش مى‏خواندند.

 

حضرت خدیجه کبری سَلامُ الله عَلَیْها، نشان داد که در میان زشت‌ترین خلقیات، و در بین سخیف‌ترین رفتارها، در بین پست‌ترین آدم‌ها و در بدترین شرائط جامعه؛ می‌توان همرنگ جماعت نشد، می‌شود پاک و وارسته ماند و به رفتار و کردار جاهلی آلوده نشد و همراه خوبی‌ها شد.

 

حضرت خدیجه کبری در اسلام یكى از چهار بانوی بهشتی است. آن بزرگوار به جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه‌ی زهرا، بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برترى دارد.

 

حضرت خدیجه کبری، از بازرگانان نامی مکه بود. پیش از بعثت، به دلیل یک سلسله جهات معنوی که در جوان قریش و امین مکه دیده بود به وی یک سفر تجارتی پیشنهاد داد و آن حضرت پذیرفت و در آن سفر، سود فراوانى را نصیب حضرت خدیجه کبری کرد و علاقه‌ی آن بزرگوار را به خویش جلب نمود.

 

حضرت خدیجه کبری که پیشنهاد ثروتمندترین و با نفوذترین رجال قریش را درباره‌ی ازدواج داشت و همه‌ی آن ها را رد کرده بود؛ به خاطر یک سلسله جهات معنوی؛ شیفته‌ی سجایای اخلاقی و دلداده‌ی امین مکه شد و طی مراحلی به همسری آن بزرگوار درآمد و این در حالی بود که حضرت خدیجه کبری چهل ساله و پیامبر گرامی اسلام بیست و پنج ساله بود.

 

حضرت خدیجه کبری با پیامبر گرامی اسلام زندگى شرافتمندانه و اصیلى را پایه‏ریزى كردند كه در تاریخ بشریت‏ بى‏همتا و بى‏مانند است. آن بزرگوار با انتخاب پیامبر گرامی اسلام به عنوان همسر خود، نعمت برخورداری از ثروت مادی را با تضمین سعادتمندی آخرت کامل نمود.

 

آن گاه كه پیامبر گرامی اسلام به رسالت مبعوث گردید و وارد خانه شد، پرتویى از نور و رایحه‌ی دل نشینی فضاى خانه را فرا گرفت، حضرت خدیجه کبری پرسید این چه نورى است و این چه رایحه‌ی دل انگیزی است؟ و پیامبر گرامی اسلام پاسخ داد: این نور نبوت است. وقتی ییامبر گرامی اسلام پیامبریش را شرح داد، حضرت خدیجه کبری گفت به خدا دیر زمانى است كه من در انتظار چنین روزى به سر می‌برم.

 

حضرت خدیجه‌ی كبرى اولین زن و دومین فرد بوده است که به پیامبر گرامی اسلام ایمان آورد و هم پای آن بزرگوار برای ترویج دین مبین اسلام،‏ تلاش کرد و همه ثروت خود را با عشق و علاقه ویژه در راه نشر اسلام به کار برد. آن بزرگوار همراه پیامبر گرامی اسلام و علی بن ابیطالب به مسجدالحرام مى‌رفت و با یك دنیا تعبد و اخلاص در برابر كعبه به رسولش اقتدا می‌کرد و به نماز جماعت می‌ایستاد.

 

حضرت خدیجه‌ی كبرى با شجاعت تمام در میان تمامی دشمنی‌های مشرکین قریش و در برابر طوفان‌هاى حوادث‏ سهمگین و اندوه‏هاى فراوان؛ هم پای پیامبر گرامی اسلام در ترویج دین مبین اسلام مجاهدت کرد و تمام قد در مقابل مظاهر کفر و شرک ایستاد و به مبارزه پرداخت و در این‏ راه مشقت‏ها و آزارهاى فراوانى را از سوى قریش و اهالى مكه متحمل گردید.

 

حضرت خدیجه‌ی كبرى شرائط سخت مکه و لجاجت و دشمنی کفار و مشرکین قریش با همسرش را مجاهدانه تحمل کرد و شرائط طاقت فرسای شعب ابى‏طالب را برای اعتلای کلمه توحید، به جان خرید، بگونه‌ای که در همان شرائط و در سن ۶۵ سالگی، كوله بار سفر را بست و در کوران مبارزه و جهاد، ندای حضرت حق را لبیک گفت.

 

حضرت خدیجه كبرى در حالی جان به جان آفرین گفت که ۲۵ سال در خدمت پیامبر گرامی اسلام و 10 سال در خدمت اسلام بود. مرگ کسی که در خدمت گذاری از تمامی جانش مایه گذاشته بود بسیار دردناک بود به این سبب پیامبر گرامی اسلام آن سال را عام الحزن نامید.

 

پیامبر گرامی اسلام پس از غسل ابتدا با ردای خودش و سپس با ردای بهشتی، حضرت خدیجه‌ی كبرى را کفن کرد و آن بزرگوار را در قبرستان معلاة در دامنه کوه حجون مکه به خاک سپرد.

 

پیامبر گرامی اسلام تا یك سال بعد از وفات خدیجه زن نگرفت و با آن که در میان عرب تعدد زوجات رایج بود آن بزرگوار تا سن پنجاه و یك سالگى فقط یک همسر داشت آن هم همسری كه پانزده سال از وى بزرگتر بود.

 

عایشه می گوید: هیچگاه ‏نمى‏شد كه رسول خدا از خانه بیرون رود جز آنكه حضرت خدیجه‌ی كبرى را یاد مى‏كرد و ستایش و مدح او را مى‏نمود، تا اینكه روزى طبق همان شیوه‏اى كه داشت نام حضرت خدیجه‌ی كبرى را برد و او را یاد كرد، در این وقت رشك و حسد مرا گرفت و گفتم: حضرت خدیجه‌ی كبرى جز پیرزنى بیش نبود در صورتى كه خداوند بهتر از او را بهره تو كرده است.

پیامبر گرامی اسلام در جواب من فرمود: لا واللّه ما ابدَلنی اللّه خیراً منها آمَنَتْ بِی إِذْ كَفَرَ بِی النَّاسُ وَصَدَّقَتْنِی إِذْ كَذَّبَنِی النَّاسُ وَوَاسَتْنِی بِمَالِهَا إِذْ حَرَمَنِی النَّاسُ وَرَزَقَنِی اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ وَلَدَهَا إِذْ حَرَمَنِی أَوْلادَ النِّسَاءِ؛ بخدا سوگند خداوند بهتر از او زنى به من نداده، او ‏به من ایمان آورد هنگامى كه مردم به من كفر ورزیدند و مرا تصدیق نمود، هنگامی که مردم مرا تكذیب کردند و مال خود در اختیار من گذاشت، هنگامی که مردم مرا محروم كردند و از او خداوند فرزندانى روزى من كرد در حالی که از دیگر زنان محرومم ‏ساخت.

عایشه می گوید: از آن پس پیوسته من با یاد حضرت خدیجه‌ی كبرى و با نام او به‏ پیامبر گرامی اسلام تقرب مى‏جستم، و هرگاه مى‏خواستم آن بزرگوار به من توجه كرده و به سخنم گوش دهد سخنم را با نام حضرت خدیجه‌ی كبرى شروع مى‏كردم.

 

← نوشته قبلی

نوشته بعدی →

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *