از اعمالی که بر هر مومن و مکلف لازم و واجب است، شناخت و عمل به وظائف شرعی وعمل به حلال و حرام الهی است،که همه مراجع معظم تقلید به این وظیفه عمومی، در اول رساله‌های عملیه خود متذکر شده‌اند و قرآن شریف و روایات در اهمیت این عمل مهم، تأکیدات فراوانی داشته‌اند.
قرآن با بیانی نسبتا تند و همراه با سرزنش در سورة توبة آيه 122 می‌فرماید: وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ؛ شایسته نیست مؤمنان همگی (بسوی میدان جهاد) کوچ کنند؛ چرا از هر گروهی از آنان، طایفه‌ای کوچ نمی‌کند (و طایفه‌ای در مدینه بماند)، تا در دین (و معارف و احکام اسلام) آگاهی یابند و به هنگام بازگشت بسوی قوم خود، آنها را بیم دهند؟! شاید (از مخالفت فرمان پروردگار) بترسند، و خودداری کنند!
ما برآن شدیم تا با استنفاده از تلاش بعضی از فضلای حوزه شکرالله مساعیهم، در طرحی نو با بیانی تازه، این کار را، انجام دهیم امید که مؤثر افتد و مورد قبول خدای متعال و صاحب شریعت شارع مقدس واقع گردد و مورد استفاده عزیزان مبلغین محترم در بیان مسائل شرعی و ذکر حلال وحرام الهی واقع گردد.
نویسنده: استاد احمد رضا انصاری
دیدگاهتان را بنویسید