چرا مهدی فاطمه ظهور نمی‌کند؟

چرا مهدی فاطمه ظهور نمی‌کند؟

چون وقتی آمد، بنا نسیت نافرمانی شود.

مگر الان اگر ظهور کند نافرمانی می‌شود؟

آری نافرمانی می‌شود.

از ناحیه چه کسانی نافرمانی می‌شود؟ از ناحیه کفار و مشرکین یا از ناحیه مسلمانان؟

از ناحیه مسلمانان منتظر، نافرمانی می‌شود.

مگر ممکن است شیعه‌ی منتظر نافرمانی کند؟

بله شیعه‌ی منتظر ممکن است نافرمانی کند. چرا که در بسیاری از موارد انتظار ادعای است نه حقیقی. در طول تاریخ مدعی زیاد بودند، مدعی خدایی، مدعی پیامبری، مدعی امامت و مدعی انتظار.

کدام انتظارها ادعایی است؟ و چه کسانی منتظر واقعی نیستند؟

کسانی که رفتارشان حکایت از این دارد که تحمل آن حضرت را ندارند!

منتظر واقعی هرگز دنبال مرجعی که آسان‌تر بگیرد، نمی‌گردد!

برای سر تراشیدن، طفره نمی‌رود!

برای کمتر خمس دادن چانه نمی‌زند!

برای تصاحب بهترین صندلی و مکان و امکانات، از کسی جلو نمی‌زند!

خودش را بهتر از دیگران نمی‌داند!

برای خود امتیازی بیشتر از دیکران قائل نمی‌شود!

دنبال کلفتی نان و باریکی کار نمی‌رود!

رفتارهای متناقض از خود نشان نمی‌دهد و هرهری مذهب نمی‌شود (مقاله هرهری مذهب)

 

هرهری مذهب

کسی که به مستحبات بیشتر از واجبات اهمیت ‌دهد؛ منتظر واقعی نیست!

کسی که کربلا می‌رود امّا حج واجب خود را رها کرده است؛ منتظر واقعی نیست!

کسی که در چرداخت خمس و رکات کوتاهی می‌کند امّا مرتب نذری می‌دهد؛ منتظر واقعی نیست!

کسی که در عزاداری تندروی و در نماز کوتاهی می‌کند؛ منتظر واقعی نیست!

این‌ها با «اللَّهُمَّ عَجِّل لِوَلِيِّكَ الْفَرَج» سازگار نیست

ایمان که ادعایی نمی‌شود «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ»([1]) آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟!

 

منتظر واقعی

منتظر واقعی برای هر فرمانی آماده است، بهانه نمی‌گیرد، سستی نمی‌کند، طفره نمی‌رود، چانه نمی‌زند، رودرواسی نمی‌کند. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»([2]) ای گروهی که ایمان آورده‌اید، هر که از شما از دین خود مُرتَد شود به زودی خدا قومی را که بسیار دوست دارد و آنها نیز خدا را دوست دارند و نسبت به مؤمنان سرافکنده و فروتن و به کافران سرافراز و مقتدرند به نصرت اسلام برانگیزد که در راه خدا جهاد کنند و در راه دین، از نکوهش و ملامت احدی باک ندارند. این است فضل خدا، به هر که خواهد عطا کند و خدا را رحمت وسیع بی‌منتهاست و به احوال همه دانا است.

امام باقر به به جابر جعفى در اوصاف کسانی که دوست دار اهل بیت هستند امّا حال عمل ندارند می‌فرماید: «یا جَابِرُ بَلِّغْ شِیعَتِی عَنِّی السَّلَامَ وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لَا قَرَابَةَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا یُتَقَرَّبُ إِلَیْهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ لَهُ یَا جَابِرُ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِیُّنَا وَ مَنْ عَصَی اللَّهَ لَمْ یَنْفَعْهُ حُبُّنَا»([3]) اى جابر! سلام مرا به شيعيانم برسان و به آنها بگو كه ميان ما و خداوند عزّ و جلّ هيچ خويشاوندى نيست، و كسى مقرّب خدا نشود جز با فرمانبردارى از او. اى جابر! هر كس خدا را فرمان بَرَد و ما را دوست بدارد، همو دوست ماست، و هر كس خدا را نافرمانى كند محبّت ما سودش نرساند.

امام صادق علیه السلام در وصف منتظر و یار واقعی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌فرماید: «رِجالٌ كَأَنَّ قُلوبَهُم زُبَرُ الحَديدِ لا يَشوبُها شَكٌّ في ذاتِ اللَّهِ أشَدُّ مِنَ الحَجَرِ لَو حَمَلوا عَلَى الجِبالِ لَأَزالوها»([4]) مردانى كه دل‏هايشان مانند پاره‏هاى آهن است. شك در ذات خداوند، با آنها درنمى‏آميزد و سخت‏تر از سنگ اند. اگر بر كوه‏ها بار شوند، آنها را از ميان بر مى‏دارند.

«رِجالٌ لا يَنامونَ اللَّيلَ، لَهُم دَوِيٌّ في صَلاتِهِم كَدَوِيِّ النَّحلِ، يَبيتونَ قِياماً عَلى‏ أطرافِهِم، ويُصبِحونَ عَلى‏ خُيولِهِم، رُهبانٌ بِاللَّيلِ، لُيوثٌ بِالنَّهارِ، هُم أطوَعُ لَهُ مِنَ الأَمَةِ لِسَيِّدِها، كَالمَصابيحِ كَأَنَّ قُلوبَهُمُ القَناديلُ، وهُم مِنَ خَشيَةِ اللَّهِ مُشفِقونَ، يَدعونَ بِالشَّهادَةِ، ويَتَمَنَّونَ أن يُقتَلوا في سَبيلِ اللَّهِ»([5]) مردانى كه شب نمى‏خوابند و در نمازهايشان مانند زنبور، زمزمه و ناله مى‏كنند، شب‏ها بر سر انگشتان پا و دست خود مى‏ايستد و شب‏زنده‏دارى مى‏كنند و صبح‏ها بر اسبانشان مى‏نشينند. راهبان شب و شيران روزند و در اطاعت از او، از كنيز در برابر آقايش، مطيع‏ترند، و به روشنايى چراغ اند، گويى كه در دل‏هايشان مشعل افروخته‏اند و آنان از بيم خدا بيمناك اند، شهادت را در دعايشان مى‏طلبند و آرزو دارند كه در راه خدا كشته شوند.

مطالعه بیشتر در مقاله «منتظر واقعی»

 

انتظار فرج منجی و مصلح جهانی حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف


[1]. سوره عنکبوت آیه 2.

[2]. سوره مائده آیه 54.

[3]. الأمالي للطوسي : 296/582 .

[4]. مروج الذهب، ج۲، ص۳۹۲ الی ۳۹۵

[5].بحار الأنوار – العلامة المجلسي – ج ٥٢ – الصفحة ٣٠٨

نوشته های مشابه

← نوشته قبلی

نوشته بعدی →

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *