به مناسبت اول ذی حجه سالروز ازدواج امام علی و فاطمه زهرا و روز ازدواج / چرا در امر مقدس ازدواج کوتاهی می‌شود؟!
چرا امر مقدس ازدواج با همه‌ی جاذبه‌هایش که یک امر پسندیده، لذت بخش، مطابق با طبیعت انسان و به عنوان یک ضرورت زندگی است کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد؟!
چرا امر مقدس ازدواج که به عنوان سنّت دیرین اجتماعی، بین همه اقوام و ملل رواج داشته و در فرهنگ کهن این مرز و بوم، از جایگاه بلند و ویژه‌ای برخوردار بوده و هست؛ از رونق افتاده است؟!
چرا امر مقدس ازدواج به عنوان یک نیاز بشری، در حال تغییر ماهیت از هنجار، به یک ناهنجاری اجتماعی است؟! و چرا خانواده‌ها هنوز شکل و جان نگرفته متلاشی می‌شود؟!
چرا در بین بعضی از خانواده‌ها، امر مقدس ازدواج، امری مشکل، پرخطر، اضطراب‌آور، اختلاف‌زا، تنش‌آفرین، هزینه‌بر و پردردسر تلقی می‌شود و به اعتقاد بعضی‌ها باید از خیر آن گذشت؟!
بعضی معتقدند: بالا رفتن توقّعات بیش از حد، چشم و هم چشمی‌های بی‌جا، سلب مسئولیت پدر و مادر، فرار از مسئولیت پذیری جوانان، بی‌توجهی مسئولین به امر مقدس ازدواج و وجود مشکلات اقتصادی، سبب بروز چنین مشکلی شده است در حالی که آن چه ذکر شد معلول و عناوین واسطه‌ای است و علت اصلی چیز دیگریست.
در حقیقت ضعف ارزش‌های دینی و معنوی جایگاه ازدواج را تنزّل داده، به گونه‌ای که هر بهانه‌ای می‌تواند آن را به عقب بیاندازد و اگر ازدواج جایگاه مقدس خود را پیدا کند؛ لذت‌بخش، دلپذیر، پرجاذبه، ارزشمند، هدفمند، با فضیلت و دارای مقام و منزلت خواهد شد.
ازدواج یک امر پسندیده، لذت‌بخش، دلپذیر و پرجاذبه است و با طبیعت انسان سازگار و برای زندگی لازم و برای ادامه حیات بشر ضروری است.
ازدواج به عنوان سنّت دیرین اجتماعی، از آغاز زندگی بشر، بین همه اقوام و ملل رواج داشته و در فرهنگ کهن این مرز و بوم، از جایگاه بلند و ویژه‌ای برخوردار بوده و هست.
ازدواج از نظر عقل، فطرت، از نظر ادیان آسمانی، مورد تأیید قرار گرفته است و به عنوان یک امر مقدس؛ جزء خواستگاه دین و در راستای هدف خلقت و از اهداف انبیا به حساب می‌آید.
شرع مقدس اسلام، ازدواج را به عنوان سنّت رسول گرامی اسلام مقدس شمرده و با صدها روایت به آن سفارش نموده و راه‌های صیانت آن را با بیان آداب و شرائط گوش‌زد کرده است.
چرا در امر مقدس ازدواج کوتاهی می‌شود؟!
چرا امر مقدس ازدواج با همه‌ی جاذبه‌هایش که یک امر پسندیده، لذّت بخش، مطابق با طبیعت انسان و به عنوان یک ضرورت زندگی است کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد؟!
چرا امر مقدّس ازدواج که به عنوان سنّت دیرین اجتماعی، بین همه اقوام و ملل رواج داشته و در فرهنگ کهن این مرز و بوم، از جایگاه بلند و ویژه‌ای برخوردار بوده و هست؛ از رونق افتاده است؟!
چرا امر مقدّس ازدواج به عنوان یک نیاز بشری، در حال تغییر ماهیت از هنجار، به یک ناهنجاری اجتماعی است؟! و چرا خانواده‌ها هنوز شکل و جان نگرفته متلاشی می‌شود؟!
چرا در بین بعضی خانواده‌ها، امر مقدس ازدواج، امری مشکل، پرخطر، اضطراب‌آور، اختلاف‌زا، تنش‌آفرین، هزینه‌بَر و پُردردسر تلقی می‌شود و به اعتقاد بعضی‌ها باید از خیر آن گذشت؟!
چرا تحکیم خانواده به عنوان یک امر مقدس جدی گرفته نمی‌شود؟! چرا بنیان خانواده در حال فروپاشی است؟! چرا آسیب‌های خانواده در حال تبدیل شدن به بحران است؟! و چرا گفتارها، رفتارها و حرکت‌های ناپسند جان زن و شوهر را به لب آورده است؟!
چگونه است که نوجوانان برای اعزام به جبهه، سنّ خود را بالا می‌بردند و ما به آنان افتخار می‌کردیم، اما امروز برای امر مقدّس ازدواج کسی سنّ خود را بالا نمی‌بردند تا بگوید وقت ازدواج من فرا رسیده است؟!
آیا طبایع فرق کرده است؟! یا نیازهای فردی شکل دیگری پیدا کرده است؟! یا راه‌های رفع نیاز تغییر کرده است؟! یا حقیقت چیز دیگری است؟!
پاسخ
بعضی معتقدند: بالا رفتن توقّعات بیش از حد، چشم و هم چشمی‌های بی‌جا، سلب مسئولیت پدر و مادر، فرار از مسئولیت پذیری جوانان، بی‌توجّهی مسئولین به امر مقدّس ازدواج و وجود مشکلات اقتصادی، سبب چنین مشکل شده است در حالی که آن چه ذکر شد معلول و عناوینِ واسطه‌ای است و علت اصلی چیز دیگری است.
در حقیقت ضعف ارزش‌های دینی و معنوی جایگاه ازدواج را تنزّل داده به گونه‌ای که هر بهانه‌ای می‌تواند آن را به عقب بیندازد و اگر ازدواج جایگاه مقدّس خود را پیدا کند؛ لذّت‌بخش، دلپذیر، پرجاذبه، ارزشمند، هدفمند، با فضیلت و دارای مقام و منزلت خواهد شد.
جایگاه مقدس ازدواج
ازدواج خواستگاه دین و زمینه تحقق هدف خلقت و اهداف انبیا و ارسال رسل است از این رو یک امر مقدّس است و بیان هزاران روایت در آداب آن دلیل بر تقدّس و اهمیت آن است که باید بر محور دین و مکتب وسیره اهل‌بیت عصمت و طهارت باشد.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد؛ زندگی لذّت‌بخش، دلپذیر و پرجاذبه می‌شود، خانوادهی توحیدی و فاطمی شکل می‌گیرد. آنگاه چنین خانواده‌ای حرمت پیدا می‌کند و خانه مانند مسجد مقدّس و قابل احترام می‌شود و اداره زندگی همانند حج و نماز، عمل عبادی به حساب می‌آید. به همین خاطر لباس عروس همانند لباس احرام سفید است.
اگر نگاه به ازدواج مقدس شد؛ زندگی سبب تقویت ایمان و قرب الهی می‌شود، به همین خاطر پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید: مَن لامَعاشَ لَهُ لامَعادَ لَهُ. یعنی کسی که زندگی صحیحی ندارد، دین او در خطر است.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد و خانوادهی توحیدی و فاطمی شکل گرفت؛ تلاش برای چنین خانواده‌ای حرکت جهادی به حساب می‌آید، به همین خاطر امام صادق عَلَیهِ‌الْسَّلام می‌فرماید: اَلکادُّ عَلَی عِیالِهِ کَالْمُجاهِدِ فی سَبیلِ اللهِ؛ کسی که برای روزی خانواده‌اش زحمت می‌کشد مانند مجاهدِ در راه خداست.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد؛ خانواده استحکام پیدا می‌کند و هیچ آسیبی نمی‌تواند آن را تهدید کند. چنین خانواده‌ای منبع اخلاق، ادب و احترام می‌شود و یک زندگی آرمانی شکل می‌گیرد، کانون تربیت و نهاد انسان ساز می‌شود و نسل پاک تربیت می‌گردد، منبع نیرو و قدرت می‌شود و با آن می‌شود در خیبر را کَند و با آن می‌شود به زیر آورد چرخ نیلوفری را… اگر ما در ادارهی خانه و خانواده کم می‌آوریم بخاطر این است که از این منبع نیرو غافل شده‌ایم.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد؛ جوانان ما مسئولیت پذیر می‌شوند. با انگیزه بالا برای این عمل مقدّس که در حقیقت خط مقدم جهاد است؛ گوی سبقت را از یکدیگر می‌ربایند و همانگونه که دیروز نوجوانان ما برای اعزام به جبهه، شناسنامه‌های خود را دست‌کاری می‌کردند و برای حضور در جبهه سر از پا نمی‌شناختند و ما به این امر مقدّس و جهادی افتخار می‌کنیم؛ امروز هم جوانان ما برای چنین عمل جهادی سر از پا نمی‌شناختند و با اشتیاق مقدّمات ازدواج را فراهم می‌کردند.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد؛ آیین‌های دست و پاگیر رخت برمی‌بندد، ازدواج آسان رواج پیدا می‌کند، با بهانه‌های واهی و بی‌اساس به تأخیر نمی‌افتد، از بزرگنمائی مشكلات جانبی و شرائط دست و پاگیر نجات پیدا می‌کند، توقّعات بیش از حد، چشم و هم چشمی‌های خانمان سوز، سلب مسئولیت پدر و مادر، بی‌توجّهی مسئولین به امر ازدواج؛ آن را به تأخیر نمی‌اندازد.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد؛ دیگر مشکلات اقتصادی و هزینهی ازدواج و زندگی، آن را به تأخیر نمی‌اندازد، چرا که هزینهی ازدواج و زندگی تضمین شده است. خداوند تبارک و تعالی در آیه 32 سوره نور می‌فرماید: وَأَنْکحُوا الْأَیامَىٰ مِنْکمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکمْ وَإِمَائِکمْ إِنْ یکونُوا فُقَرَاءَ یغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ؛ مردان و زنان بی‌همسر و غلامان و کنیزان درستکار خود را همسر دهید و اگر آنان تهی‌دست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد؛ و خدا رحمتش بی‌منتهاست و به احوال بندگان آگاه است. پیامبر گرامی اسلام صَلَّى الله عَلَیهِ وَ آلِهِ و سَلَّمْ در تفسیر آیه می‌فرماید: اطلبوا الغناء فی هذه الآیه. بی‌نیازی را در عمل به این آیه جستجو کنید.
اگر نگاه به ازدواج مقدّس شد؛ دیگر کسی ازدواج را سبک نمی‌شمارد، در انجام آن سُستی نمی‌کند، کسی که می‌خواهد ازدواج کند مورد مذمّت و استهزا قرار نمی‌گیرد، بسیاری از چالش‌های جدّیِ خانواده‌ها برطرف می‌شود، و کسی برای ادارهی زندگی کم نمی‌آورد.
اگر نگاه به ازدواج مقدس شد؛ بی‌ادبی، بی‌اخلاقی و رفتارهای ناشایست از خانواده‌ها رَخت بر می‌بندد، خانواده‌ها از بی‌حیائی، بی‌غیرتی، خیانت و بیماری‌های روحی و روانی حفظ می‌شوند و از آسیب و خطر فروپاشی نجات پیدا می‌کنند، کسی به ازدواج نگاه بوالهَوسانه نمی‌کند تا پس از چندی، سرد و متلاشی شود و در نهایت به دادگاه و زندان و طلاق منجر گردد.
به امید آن روزی که همگان، ازدواج را یک امر مقدّس به حساب آوریم و مقدّمات ازدواج جوانان این مرز و بوم را با عنایت الهی فراهم نماییم.
دیدگاهتان را بنویسید