خطبه اول
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین نَحمَدُهُ وَ نَسْتَعِینُهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ و نَتَوَکّلُ عَلَیهِ، وَ نُصَلّی وَ نُسَلِّم عَلی حَبیبِه وَ نَجیبه وَ خیَرَتِه فی خَلقه وَ حافِظِ سِرّه وَ مُبَلِّغِ رِسالاتِهِ سَیِّدِنا وَ نَبیِّنا اَبی‌القاسِم المُصطَفیٰ مُحَمَّد صَلَّى‌اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَسَلَّم، وَ عَلیٰ آلِه الاَطیَبینَ الاَطهَرینَ المُنتَجَبینَ الهُداةِ المَهدیینَ المَعصُومینَ، سیَّما بَقِیَّةَ اللهِ فی الاَرَضینَ رُوحی وَ اَرواحُ العالَمینَ لِتُرابِ مَقدَمِهِ الفَداءِ.
قَالَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى
وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاكِفِینَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ.
اُوصِیكُمْ عِبَادَاللَّهِ ونَفْسِی بِتَقْوَى اللَّه
همه شما نمازگزاران را و خاصه خودم را به تقوای الهی سفارش می‌کنم و برای تقویت تقوای الهی به مناسبت ایام البیض ماه رجب و آیین معنوی اعتکاف مطالبی تقدیم می‌کنم.
عبادت ذات اقدس الهی شئون گوناگون دارد:
گاهی عبادت به صورت فكر است مانند تدبر در آیات قرآن کریم؛
گاهی به صورت ذكر است مانند دعا، مناجات و زیارت؛
گاهی به صورت شكر است لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِیدَنَّكُمْ؛
گاهی به صورت گفتار است مانند امر به معروف و نهی از منکر؛
گاهی به صورت حركت است مانند طواف و سعی؛
گاهی به صورت اقامه است مانند نماز؛
گاهی به صورت قیام است مانند جهاد؛
گاهی به صورت خودداری و امساک است مانند روزه؛
و گاهی به صورت توقّف است مانند وقوف در عرفات، وقوف در مشعر، وقوف در منا؛
و گاهی به صورت یک عبادت چند وجهی است مانند اعتکاف.
مراسم معنوی اعتکاف، عبادتی چند وجهی است، هم قیام است، هم قعود، هم وقوف است، هم حضور، هم امساک است هم احرام، هم ذکر است، هم فکر. اعتکاف هم تشرف است، هم فرصت، هم تمرین است، هم آموزش، هم حرکت است، هم گریز و شباهت زیادی به مراسم حج و احرام دارد، کسانی که تا کنون به مکه مشرف نشده‌اند؛ با اعتکاف می‌توانند حال و هوای احرام را برای خود به وجود آورند.
اعتکاف چیست و به چه معنا است؟
اعتکاف از نظر لغوی: اقبال و روی آوردن، همراه با تعظیم و بزرگداشت است و از نظر فقهی التزام به ماندن در مسجد برای عبادت خالصانه و قرب الی الله است اما در حقیقت:
اعتکاف، تمرین ایستادگی برای خدا و در راه خدا است؛
اعتکاف، تمرین ایستادگی دائمی بر صراط مستقیم و همسو شدن با فرمان‌های الهی است؛
اعتکاف، فرصت بریدن از بودن و اصرار بر شدن است؛
اعتکاف، فرصت بهره مندی از مغفرت و رحمت الهی است؛
اعتکاف، فرصت تحول درونی برای پاکسازی و خودسازی واقعی است؛
اعتکاف، فرصت انس با خدا و کسب مقامات معنوی و دریافت انوار قدسی است؛
اعتکاف، فرصت تقرب به خدا و رسیدن به کوی جانان است؛
اعتکاف، فرصت دل‌کندن و پالایش از علایق مادی و رجوع به فطرت الهی است؛
اعتکاف، فرصت انابه و استغفار، و حرکتی بدیعِ برای تصحیح گذشته است؛
اعتکاف، کارگاه آموزشی، عرفانی و تربیتی برای کسب فضایل اخلاقی است؛
اعتکاف، حرکتی بدیع برای صیقل روح و روان است؛
اعتکاف، تشرف به شرافت تقوی و دولت‌سرای تقرب است؛
اعتکاف، حرکتی جهادی در مبارزه با پلشتی‌ها است؛
اعتکاف، گریز از نفس اماره و رسیدن به ساحل امن نفس مطمئنه است؛
اعتکاف، گریز از خس و خاشاک عالم کثرت و درآمدن به عالم وحدت است؛
اعتکاف، تمرین حسن معاشرت و رعایت حقوق دیگران است.
فضیلت آیین معنوی اعتکاف
در فضیلت آیین معنوی اعتکاف، همین بس كه خداوند تبارک و تعالی، اعتکاف کنندگان را همتای طواف‌کنندگان، رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان قرار داده و حضرت ابراهیم و اسماعیل سلام الله علیهما را فرمان می‌دهد تا خانه‌اش را برای آنان پاک و پاکیزه نگاه دارند: وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاكِفِینَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ. و به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم كه: «خانه مرا براى طواف‌كنندگان و معتكفان و ركوع و سجودكنندگان پاكيزه گردانید.
اعتکاف جلوه ای از تقوای الهی است که سبب آمرزش گناهان می‌شود. پیامبر گرامی اسلام در این زمینه می‌فرماید: مَنْ اِعْتَکفَ ایماناً وَاحْتِساباً غُفِرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ. هرکس از روى ايمان و پاداش الهى معتکف شود همه گناهان گذشته او بخشیده می‌شود.
اعتکاف معیار سنجش بعضی از ارزش‌های دینی است آن‌جا که در روایت آمده است که زیارت قبر سید الشهداء از اعتکاف در کنار قبر پیامبر برتر است یا برآورده کردن نیاز مؤمنی از اعتکاف دو ماهه برتر است.
زمان برگزاری آیین معنوی اعتکاف
اعتکاف زمان مخصوصی ندارد، اما در روایات بهترین زمان برای اعتکاف، ماه رمضان، به‌ویژه دهه سوم آن بیان شده است. در این زمینه امام صادق عَلَيْهِ‌الْسَّلام در باره زمان اعتکاف پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید:
اِعْتَکفَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَیهِ وَ آلِهِ و سَلَّمْ فی شَهْرِ رَمَضانَ فِی الْعَشْرِ الْاَوَّلِ ثُمَّ اعْتَکفَ فِی الثّانِیةِ فِی الْعَشْرِ الْوُسْطی ثُمَّ اعْتَکفَ فِی الثّالِثَةِ فِی الْعَشْرِ الْاَواخِرِ، ثُمَّ لَمْ یزَلْ یعْتَکفْ فِی الْعَشْرِ الْاَواخِرِ. پیامبر گرامی اسلام در ماه رمضان در دهه اول معتکف شد، سپس در سال دوم، در دهه دوم معتکف شد، سپس در سال سوم، در دهه سوم به اعتکاف پرداختند، پس از آن برای همیشه دهه آخر رمضان را اعتکاف می‌نمود.
در روایت دیگر امام صادق عَلَيْهِ‌الْسَّلام می‌فرماید:
کانَتْ بَدْرُ فی شَهْرِ رَمَضانَ وَلَمْ یعْتَکفُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَلَیهِ وَ آلِهِ و سَلَّمْ فَلَمّا اَنْ کانَ مِنْ قابِلٍ اِعْتَکفَ عِشْرینَ، عَشْراً لِعامِهِ، وَ عَشْراً قَضاهُ لِما فاتَهُ. جنگ بدر در ماه رمضان واقع شد و پیامبر اکرم صَلَّى الله عَلَیهِ وَ آلِهِ و سَلَّمْ نتوانست معتکف شود، پس در سال آینده بیست روز اعتکاف کرد، ده روز برای همان سال و ده روز بابت قضای سال گذشته.
در ایران اسلامی، از سال‌های نخست دهه شصت شمسی، اعتکاف در ایام‌البیض ماه رجب یعنی ۱۳، ۱۴ و ۱۵ ماه رایج شده و انجام می‌شود و آن هم به دلیل اعمال ام داوود است که انجام آن در ایام‌البیض ماه رجب وارد شده است و سه روز روزه دارد و معتکفین برای این که هر دو عمل را به راحتی بتوانند انجام دهند، آن را به صورت ترکیبی در ایام‌البیض ماه رجب انجام می‌دهند.
دعا
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالْعَصْرِ إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍإِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ
وَٱلسَّلَامُ عَلَیكُمْ وَرَحْمَةُ ٱللَّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ
خطبه دوم
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ خَالِقِ الْخَلْقِ، بَاسِطِ الرِّزْقِ، فَالِقِ الْأَصْبَاحِ، ذِی الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ، وَ الْفَضْلِ وَ الْإِنْعَامِ، الَّذِی بَعُدَ فَلا یُرَى وَ قَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوَى، ثم الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلیٰ أَشْرَفِ الأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِین وَ خَاتَمِ السُّفَرَاءِ الْمُکَرَّمِین و حَبِیبِ إِلَهِ الْعَالَمِینَ، الْعَبْدِ الْمُؤَیدِ وَ الرَّسُولِ الْمصدد الْمُصْطَفِی الْأَمْجَدِ، الَّذِی سُمِّی فِی السَمَاءِ بِاَحْمَدِ وَ فِی الْأَرَضِینَ بِأَبِی‌الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَسَلَّمْ.
وَ صَلِّ عَلیٰ عَلِیٍ اَمیرِ المُومِنین، وَصِیِّ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِین و آیَتِک الْکبْرى وَ النَّبَإِ الْعَظِیمِ، وَ صَلِّ عَلیٰ الصِّدِّیقَةِ الطَّاهِرَةِ، فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ، وَ صَلِّ عَلیٰ سِبْطَیِ الرَّحْمَةِ وَ إِمَامیالْهُدَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ، سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
وَ صَلِّ عَلیٰ عَلىٍّ بنِ الْحُسَیْنِ زَینِ الْعابِدِینِ وَ مُحَمَّدِ بنِ عَلىّ باقِرِ عِلمِ الْنَبِیین وَ جَعْفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ الصّادِقِ وَ موسَی بنِ جَعفَرٍ الْکاظِمِ وَ عَلىّ بنِ مُوسَی الرِّضا الْمُرتَضَی وَ مُحَمَّدٍ بنِ عَلىٍّ الْجَوادِ و عَلىّ بنِ مُحَمَّدٍ الْهادِی وَ الْحَسَنِ بنِ عَلىٍّ الْعَسکَرِی وَ الْخَلفِ الْقائِمِ الْمُنتَظَرِ الْمَهدِی.
اللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِینَکَ وَ سُنَّةَ نَبِیِّکَ وَ انْصُرْهُ نَصْراً عَزِیزاً وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً وَ اجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ اَئِمَّةِ الْمُسلِمینَ وَحُماةِ الْمُستَضعَفینَ وَهُداةِ المُومِنینَ صَلواةُ الله عَلَیهِم اَجمَعینَ.
قال رسول الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ وسَلَّم
مَنْ ارادَ انْ یَنْظُرَ الى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ الى نُوح فی فَهْمِهِ وَ الى ابْراهیمَ فی حِلْمِهِ وَ إِلَى يَحْيَى فِي زُهْدِهِ وَ الى مُوسى فی بَطْشِهِ، فَلْیَنْظُرْ الى عَلیِّ بْنِ ابی‌طالِب.
اُوصِیكُمْ عِبَادَاللَّهِ ونَفْسِی بِتَقْوَى اللَّه
همه شما نمازگزاران را و خاصه خودم را به تقوای الهی سفارش می‌کنم و برای تقویت تقوای الهی مطالبی را پیرامون مناسبت‌های روز تقدیم می‌کنم.
میلاد با سعادت امام جواد عَلَیهِ‌السَّلام
از نظر روایات شیعه امام جواد عَلَیهِ‌السَّلام مولودی پرخیر و بركت است. امام رضا عَلَیهِ‌السَّلام در مناسبت‌های مختلف، فرزند ارجمند خود را مولودی پرخیر و بركت معرفی میكرد.
عن أبی یحیى الصنعانی : كُنتُ عِندَ أبِی الحَسَنِ الرِّضا عَلَیهِ‌السَّلام ، فَجیءَ بِابنِهِ أبی جَعفَرٍ عَلَیهِ‌السَّلام وهُوَ صَغیرٌ ، فَقالَ : هذَا المَولودُ الَّذی لَم یولَد مَولودٌ أعظَمُ بَرَكَةً عَلى شیعَتِنا مِنهُ.
ابو یحیى صنعانى می‌گوید در محضر امام رضا بودم که آن بزرگوار فرزندش امام جواد عَلَیهِ‌السَّلام را كه كوچك بود، آورد و فرمود: این، مولودى است كه هیچ مولودى بابركتتر از او براى شیعیان ما، به دنیا نیامده است.
عصر امام رضا عَلَیهِ‌السَّلام عصر ویژهای بوده و حضرت در تعیین جانشین خود و معرفی امام بعدی، با مشكلاتی روبرو بوده که در عصر امامان قبلی، سابقه نداشته است. امام رضا عَلَیهِ‌السَّلام تا حدود چهل و هفت سالگی دارای فرزند نشد و چون احادیث رسیده از پیامبر، حاكی از این بود كه امامان دوازده نفرند و نه نفر آنان از نسل امام حسین خواهند بود؛ فقدان فرزند برای امام رضا عَلَیهِ‌السَّلام، هم امامت خود آن حضرت، و هم تداوم امامت را زیر سؤال میبرد و گروه واقفیه که پس از شهادت امام كاظم عَلَیهِ‌السَّلام براساس انگیزههای مادی و سیاسی، امامت حضرت رضا عَلَیهِ‌السَّلام را انكار كردند؛ این موضوع را دستاویز قرار داده و با دشمنی اعلام می کردند که چگونه ممكن است علی بن موسی امام باشد در صورتی كه فرزندی ندارد؟ و هنگامی که امام جواد عَلَیهِ‌السَّلام متولد شد، تیر دشمنان به سنگ خورد و بهانه از دست آنان گرفته شد، از این رو آن بزرگوار را مولود با خیر و بركت نامیده‌اند.
وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا
میلاد با سعادت مولی‌الموحدین امیرالمؤمنین حضرت امام علی عَلَیهِ‌السَّلام. پنج شنبه آینده
بسیاری از اندیشمندان در باره آن بزرگوار سخن گفته و قلم زده و آن بزرگوار را توصیف کرده‌اند اما همه این توصیف‌ها به مقدار فهم خود آن‌ها بوده است نه به اندازه مقام و منزلت آن بزرگوار، در حقیقت کسی از عهده توصیف و ستایش آن بزرگوار برنیامده است. علی اعجوبه عالم است و از صدر عالم تا ابد به جز رسول اکرم کسی به فضیلت او نیامده است.
حضرت امیر عَلَیهِ‌السَّلام به عنوان شخصیت بی‌نظیر هستی، همه اوصاف انبیا را یک‌جا در خود دارد، پیامبر گرامی اسلام در این باره می‌فرماید:
مَنْ ارادَ انْ یَنْظُرَ الى آدَمَ فی عِلْمِهِ وَ الى نُوح فی فَهْمِهِ وَ الى ابْراهیمَ فی حِلْمِهِ وَ إِلَى يَحْيَى فِي زُهْدِهِ
وَ الى مُوسى فی بَطْشِهِ، فَلْیَنْظُرْ الى عَلیِّ بْنِ ابی‌طالِب
تا صورت پيوند جهان بود علی بود تا نقش زمين بود و زمان بود علی بود
مسجود ملائک که شد آدم زعلی شد آدم چو يکی کعبه و مسجود علی بود
هم آدم و هم شيث و هم ايوب و هم الياس هم صالح پيغمبر و داود علی بود
هم موسی و هم عیسی و هم خضر و هم ایوب هم یوسف و هم یونس و هم هود، علی بود
پیامبر گرامی اسلام صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه
لَوْ أَنَّ الْغِيَاضَ أَقْلاَمٌ وَ اَلْبَحْرَ مِدَادٌ وَ الْجِنَّ حُسَّابٌ وَ الْإِنْسَ كُتَّابٌ
مَا أَحْصَوْا فَضَائِلَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي‌طَالِبٍ عَلَيْهِ‌السَّلام
كتاب فصل ترا آب بحر كافي نيست كه تركنم سر انگشت و صحفه بشمارم
توئي آن نقطه بالاي فوق ايديهم كه در وقت تنزل تحت بسم الله را بائي
علامه بزگوار شهيد آية‌الله مطهری
می گويند محمدبن شهر آشوب مازندرانی از اکابر علمای اماميه در قرن هفتم، هنگامی که کتاب معروف مناقب را تاليف می‌کرد؛ هزار کتاب در مناقب مولی الکونین علی عَلَيْهِ‌السَّلامُ در کتابخانه‌اش داشت
حضرت امام خمينی:
اساسا سربازان اسلام، اگرچه نامدار باشند، در این جهان گمنامند. نام دارترین سرباز فداکار در اسلام، امیرالمؤمنین است و او گمنام ترین سرباز است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی
رهبر معظم انقلاب اسلامی در ارتباط تصویری با مردم شریف تبریز دو حقیقت را لازمه انقلاب دانستند یکی تقویت زیربنای فکری و دوم تلاش و جدیت در کار.
وقتی زیربنای فکری تقویت شود هم تلاش و جدیت می‌آورد، هم با کوچک‌ترین حرف میدان خالی نمی‌شود، هم از انحراف جلوگیری می‌شود، هم بسیاری از این مفاسد جمع می‌شود، هم تنبلی و سستی رخت برمی‌بندد و هم افراد کمتر خراب می‌شوند.
دعا
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا أَعْطَینَاكَ الْكَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ
وَٱلسَّلَامُ عَلَیكُمْ وَرَحْمَةُ ٱللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ
دیدگاهتان را بنویسید