به مناسبت روز کار و کارگر 11 اردیبهشت / یک سؤال اساسی
با آن که دین مبین اسلام در بین ادیان و مکاتب، بیشترین اهمیت را به کار و کارگر داده است و بی عیب ترین قانون، کامل ترین قانون و پیشرفته ترین قانونِ کار و کارگر را برای بشریت به هدیه آورده است؛ چه شده که کارگران ما از آن جایگاه لازم برخوردار نیستند؟
با فرهنگ غنی دینی، با ظرفیت‌های بی مانند و مثال زدنی کشور، با وجود امکانات مورد نیاز و با وجود سرمایه‌های انسانی که توانسته است پوزه‌ی ابرقدرت‌ها را به خاک بمالد و هر مشکلی را حل کند؛ چرا باید بیکاری، جوانانش را رنج دهد؟ و خانواده‌هایشان را افسرده سازد؟
متأسفانه نوع نگرش مسئولین، سوء مدیریت بعضی از مسئولین، دیوان سالاری گسسته، مدیریت آشفته و مدیران نالایق و اخلال عده‌ای سودجو؛ سبب این نابسامانی‌ها شده است.
حیات یک ملت، مرهون کار و کارگر است . روز کارگر روز همۀ ملت است.
امام خمینی قدس سره
گرچه بعد از انقلاب کبیر فرانسه، به کار و کارگر توجه بیشتری شد، اما در واقع آنچه بعد از انقلاب صنعتی انجام شد به نفع صاحبان قدرت بود نه کارگران. تلاش همه‌ی کارگران در انقلاب صنعتی، در خدمت سرمایه داران قرار گرفت و بعد از انقلاب سوسیالیستی اکتبر، گرچه داس و چکش در آرم و پرچم آن‌ها نقش بست و همه چیز به نام کارگر و از آنِ کارگران شناخته شد، اما در حقیقت نتیجه تلاش و زحمت کارگر در اختیار حاکمیت قرار گرفت و حق کارگر پایمال شد و بیشترین ضربه متوجه کارگران گردید.
روز جهانی کار و کارگر، زمانی به راه افتاد که به نام پیشرفت و تمدن، نتیجه تلاش کارگران نه در کام خود که در کام سرمایه داران شیرین آمد و زحمات کارگران پایمال اهداف قدرتمندان شد. در دنیای متمدن آن روز، همان کسانی که بیشترین ضربه را به کارگر زدند، برای پوشش فعالیت‌های ضد بشری خود، روز کار و کارگر را راه انداختند.
و این در حالی است که دین مبین اسلام بیشترین توجه را به کار و کارگر دارد، بیشترین اهتمام را به کار و کارگر می‌دهد و بیشترین احترام را به کار و کارگر می‌گذارد. دین مبین اسلام از کار و کارگر با، ارزشمندترین واژه‌ها یاد کرده و از کار و کارگر به گونه‌ای سخن گفته است که مانند آن در هیچ مکتب و مرامی یافت نمی‌شود.
دین مبین اسلام عزیزترین فرد را کارگر و والاترین جایگاه را کار و تلاش می‌داند، کارگر از نظر دین مبین اسلام در حد رزمنده است و مجاهد فی سبیل الله شناخته می‌شود در این زمینه امام صادق عليه السّلام می‌فرماید: اَلکادُّ لِعِیالِهِ کَالْمُجاهدِ فی سَبیلِ الله؛ كسى كه در طلب روزى خانواده خود كار مي‌كند و به سعى و كوشش تن می‌دهد مانند مجاهدى است كه در ميدان جهاد می‌کند.
از نظر دین مبین اسلام، هستی بر کار و کارگر استوار است، کارگران اصلی هستی، ملائکه هستند و به تعبیر رهبر کبیر انقلاب اسلامی، حتی خداوند تبارک و تعالی هم کارگر است.
افتخار رهبران دینی آن است که همه کارگر بودند. پیامبران عظام عَلَیهِمُ‌الْسَّلام و پیامبر گرامی اسلام صَلَّى الله عَلَیهِ وَ آلِهِ و سَلَّم و اهل بیت عصمت و طهارت عَلَیهِمُ‌الْسَّلام کارگری می‌کردند و به آن افتخار می‌نمودند.
امام جعفر صادق عَلَیهِ‌السَّلامُ می‌فرماید محمّد بن منکدر روزی از روزها، در یکی از باغستان‌های اطراف شهر مدینه، حضرت امام محمد باقرالعلوم عَلَیهِ‌السَّلامُ را مشاهده کرد که مشغول کشاورزی است با خود گفت: باید او را نصیحت کنم تا خود را در این کهولت سنّ به زحمت نیندازد. پس در حالی که آن حضرت مشغول کار بود جلو آمد و پس از سلام، حضرت را مخاطب قرار داد و اظهار داشت: یا ابن رسول اللّه خداوند امور تو را اصلاح نماید، شما در این کهولت سنّ و با این که یکی از بزرگان قریش هستی، در این گرمای سخت، در طلب و تحصیل دنیا می‌باشی؟ اگر در چنین حالتی، مرگ شما فرا رسد چه خواهی کرد؟ و در پیشگاه خداوند چه جوابی داری؟
حضرت به وی فرمود: به خدا سوگند، چنانچه در این حالت، مرگ سراغ من آید در بهترین حالت‌ها خواهم بود، چون که مشغول طاعت خدا هستم و می‌خواهم خود را از افرادی همانند تو بی نیاز گردانم و سربار جامعه نباشم، زیرا هر که سربار جامعه باشد، گناه و معصیت خدای تعالی را کرده است.
در این هنگام محمّد بن منکدر اظهار داشت: خداوند تو را مورد رحمت خویش قرار دهد، خواستم تو را نصیحتی نمایم، لیکن تو مرا ارشاد و نصیحت نمودید.
هنگامی که پیامبر گرامی اسلام از جنگ تبوک باز می‌گشت، سعد انصاری، به استقبال ایشان آمد و پیامبر با او دست داد. سپس به او فرمود: ما هذَا الَّذی أکتَبَ یدَیک؟ چرا دستانت، پینه بسته است؟ سعد جواب داد: ای پیامبر خدا! طناب می‌کشم و بیل می‌زنم تا خرجی خانواده‌ام را فراهم آورم. در این هنگام پیامبر گرامی اسلام دست او را بوسید: فَقبَّلَ یدَهُ رَسولُ اللّهِ و فرمود: هذِهِ یدٌ لا تَمَسُّهَا النّارُ؛ این، دستی است که آتش به آن نمی رسد.
در دین مبین اسلام هزاران روایت در باب تمجید کار و کارگر و رعایت حقوق کارگر، رعایت حق کارگر، پرداخت اجرت کار قبل از خشک شدن عرقش و صدها حقوق کار و کارگر وارد شده است
در آموزه‌های دین، تنبلی، کسلی، بی‌حالی، بی‌نشاطی و بیکاری مذموم شمرده شده است و آفت فرد و جامعه شناخته می‌شود و بسیاری از ناهنجاری‌ها را از بیکاری می‌داند.
دین مبین اسلام قبل از هر قانونی، بی عیب ترین قانون، کامل ترین قانون و پیشرفته ترین قانون را در باره‌ی کار و کارگر ارئه داده است. سرتاسر فقه و ابواب گوناگون آن، مملو از حقوق کار و کارگر است. کجایند حقوق دانان که با مقایسه‌ی حقوق کار و کارگر در دنیا و حقوق کار و کارگر در دین مبین اسلام؛ اعتراف نمایند: حقوق کار و کارگر در دین مبین اسلام مترقی ترین، و جامع ترین و کامل ترین و عملی ترین قوانین دنیا است.
دین مبین اسلام برای حقوق کارگر احترام خاصی قایل است، هیچ کس حق ندارد حقوق کارگر را نادیده بگیرد، هیچ کس حق ندارد حقوق کارگر را پایمال کند، هیچ کس حق ندارد حقوق کارگر را به نفع خود مصادره کند.
یک سؤال اساسی
با آن که دین مبین اسلام در بین ادیان و مکاتب، بیشترین اهمیت را به کار و کارگر داده است و بی عیب ترین قانون، کامل ترین قانون و پیشرفته ترین قانون کار و کارگر را برای بشریت به هدیه آورده است؛ چه شده است کارگران ما از آن جایگاه لازم برخوردار نیستند؟
با فرهنگ غنی دینی، با ظرفیت‌های بی مانند و مثال زدنی کشور، با وجود امکانات مورد نیاز و با وجود سرمایه‌های انسانی که توانسته است پوزه‌ی ابرقدرت‌ها را به خاک بمالد و هر مشکلی را حل کند؛ چرا باید بیکاری جوانانش را رنج دهد؟ و خانواده‌هایشان را افسرده سازد؟
با آن که به تعبیر رهبر انقلاب: جامعه‌ی کارگری جزو وفادارترین جوامع به انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بوده و هست و در دوران انقلاب و در دوران دفاع مقدّس و بعد از آن، یکی از برترین قشرها در همراهی با اهداف جمهوری اسلامی به حساب می‌آید؛ پس چرا آن گونه که در شأن کارگران بوده است به این قشر اثرگذار، زحمت کش، توجه نشده است.
متأسفانه نوع نگرش و دیدگاه بعضی از مسئولین اثرگذار و سوء مدیریت بعضی دیگر از مسئولین سبب این نابسامانی‌ها شده است. وضعیتی که امروز گریبان گیر کار و کارگر شده است و مشکلات معیشتی و اقتصادی که برای عموم خانواده‌ها به وجود آمده است؛ حکایت از بی‌لیاقتی بعضی از مسئولین و اخلال عده‌ای سودجو است.
متأسفانه ترکیبی از قوانین سرمایه داری و سوسیالیستی که به رنگ دین دراورده شده و در ابتدای آن بسم الله و در انتهای آن والسلام علیکم گذاشته شده است؛ این بلا را سر کار و کارگر و بر سر اقتصاد کشور آورده است. متأسفانه در پیچ و خم دیوان سالاری پیچیده و مدیریت آشفته، تصمیمات گسسته و مدیران نالایق؛ کار و کارگر دیده نمی‌شوند و زحمات کارگران ارج نهاده نمی‌شود.
امید آن که مجلس شورای اسلامی با تدوین قوانین شایسته و دولت با توجه ویژه به حقوق کارگران، و سرمایه‌گذاران، کارفرمایان و بنگاه‌های اقتصادی با رعایت حقوق کارگران؛ به درستی ایفای نقش نمایند و کار و تولید سامان گیرد و کارگر به حقوق واقعی خود برسد و وضعیت معیشتی این قشر زحمت کش هرچه بهتر و بیشتر، بهبود یابد و جامعه‌ی اسلامی به عدالت نزدیک‌تر شود و اقتصاد کشور، معیشت مردم و کار و کارگر، هرچه زودتر از شر دیوان سالاری پیچیده و مدیریت آشفته، تصمیمات گسسته، مدیران نالایق و سودجویان زالو صفت خلاص شود.
دیدگاهتان را بنویسید