پس از جنگ جهانی دوم فعالان سیاسی برای ایجاد صلحی پایدار تهیه یک منشور جهانی را خواستار شدند بدین منظور مجمع عمومي سازمان ملل متحد، منشوری را در قالب اعلاميه جهانی حقوق بشر در 20 آذر 1327شمسی تصويب كرده و اين روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شده است.منشوری که اشکالات زیادی به آن وارد است و نه تنها نتوانست جلوی فجایع را بگیرد، بلکه وسیله‌ای شد برای تجاوز ابرقدرت‌ها به ملت‌های ضعیف.
پس از جنگ جهانی دوم فعالان سیاسی به این نتیجه رسیدند که پیروزی در جنگ به تنهایی نمی‌تواند جلوی جنگ و خون‌ریزی را بگیرد و به صلح پایدار در جهان منجر شود، به همین منظور، برای جلوگیری از جنگ و خون‌ریزی و ایجاد صلحی پایدار؛ وجود یک میثاق جهانی را ضروری دانسته و تهیه یک منشور جهانی را خواستار شدند تا در سایه آن همه مردم فارغ از هرگونه نژاد، جنسیت، زبان، مذهب، عقیده سیاسی و …؛ به حقوق یکدیگر احترام بگذارند و همه انواع آزادی‌های فردی، نژادی و مذهبی برای همه محقق شود.
در پی این تصمیم مجمع عمومي سازمان ملل متحد، منشوری را در قالب اعلاميه جهاني حقوق بشر در تاریخ دهم دسامبر 1948میلادی مطابق 20 آذر 1327شمسی با 48 رأي مثبت و 8 رأي ممتنع تصويب كرده و اين روز به عنوان روز جهاني حقوق بشر نامگذاری شد.
حقوق‌دانان دنیا اشکالات بسیاری به منشور جهانی حقوق بشر گرفته‌اند و این در حالی است که مکتب نجات‌بخش اسلام بالاترین حقوق مترقی را برای کرامت بشر قائل شده است ولی هیچ‌یک از آن حقوق در این منشور دیده نشده است.
علي رغم تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر، در عمل، به گونهی ديگر واقعيت شكل گرفت. اعلاميه جهاني حقوق بشر نه تنها نتوانست جلوی فجایع را بگیرد، بلکه وسیله‌ای شد برای تجاوز ابرقدرت‌ها به ملت‌های ضعیف.
نگاهی گذرا به رویدادهای سياسی و نظامی جهان پس از پايان جنگ دوم جهاني، بيانگر این حقیقت است که اعلاميه جهانی حقوق بشر هرگز نتوانست جلوی جنایات و کشتار را خاصه در جهان سوم بگیرد چرا که بشر خیال می‌کند برای حاکمیت ارزش‌های انسانی، علم و قدرت کافی است در حالی که بشر وقتی به ارزش‌های اخلاقی و انسانی پایبند است که به خدا پایبند باشد. بشر به همان اندازه که به خدا پایبند است، به اخلاق و انسانیت پایبند است.
جهان پر از رویدادهای دلخراشی است که توسط ابرقدرت‌ها به وقوع پیوسته است.
و از آن فجیع‌تر این که شعارِ دفاع از حقوق بشر، عملاً به ابزاري برای اِعمال فشارهای سياسی و اقتصادی نظام سلطه بر علیه كشورهای مستقل جهان تبدیل شد و از این رهگذر:
- توحش مدرن شکل گرفت؛
- ظلم و ستم و تجاوز به حقوق دیگران موجه شد؛
- حقوق بسیاری از ملت‌ها پایمال گردید؛
- جنایت‌های اسفبار بی‌شماری به وقوع پیوست؛
- وحشیانه‌ترین اقدامات ضد بشری صورت گرفت؛
- تصفیه‌های خونین نژادی به راه افتاد؛
- با ددمنشانه‌ترین روش فریاد اعتراض ملت‌های مستقل در گلو خفه شد؛
- با گسترش شبکه‌های مدرن و پیچیده، فضای فکری، اعتقادی و فرهنگی ملت‌ها مسموم گردید؛
- با ایجاد جوّ خفقان، مانع هر گونه بیداری، آزادی‌خواهی و استقلال طلبی ملت‌ها شدند.
و از آن فاجعه‌بارتر این که نقض‌کنندگان حقوق بشر و همان‌هایی که حقوق بشر را وسیله و ابزار هزاران جنایت قرار داده بودند؛ خود را مدافع حقوق بشر قلمداد کرده و مدعی حقوق بشر در دنیا شدند.
دیدگاهتان را بنویسید